Ο 19χρονος μαθητής του 2ου ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας στέλνει μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας
Μπορεί ο 19χρονος Παναγιώτης Καρακώστας να κάθεται στα θρανία και να φοιτά στη Γ’ τάξη του 2ου ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας, όμως είναι εκείνος που δίνει μάθημα ζωής τόσο στους συμμαθητές του, στους καθηγητές του, αλλά και σε όσους τον γνωρίζουν. Η ασθένεια που τον ταλαιπωρεί από τη στιγμή που γεννήθηκε, που έχει ως αποτέλεσμα το ένα του πόδι να είναι κατά 20 εκατοστά μικρότερο από το άλλο, δεν στάθηκε η αιτία ο Παναγιώτης να παρατήσει τη δίψα του για μάθηση αλλά και για τη ζωή.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
Τη δική του μάχη με τη ζωή δίνει καθημερινά ο Παναγιώτης Καρακώστας. Ο 19χρονος μαθητής του τομέα Πληροφορικής στο 2ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας γεννήθηκε πρόωρα, μόλις 5,5 μηνών. Από τότε ξεκίνησε η περιπέτειά του…
«Όταν γεννήθηκα στο νοσοκομείο Βόλου το 1992 δεν υπήρχε θερμοκοιτίδα και επειδή ήμουν πολύ πρόωρο μεταφέρθηκα στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη. Εκεί υπήρξε κάποιο πρόβλημα με τη θερμοκοιτίδα και οι κλειδώσεις μου στα χέρια και στα πόδια γέμισαν πύον, η ασθένεια λέγεται πολιομυελίτιδα. Έτσι οι γιατροί αναγκάστηκαν να αφαιρέσουν ένα τμήμα από το πόδι μου, που έδινε τροφή στο μηρό και αυτό το τμήμα εμένα μου λείπει και δεν δίνει τροφή στο γόνατο. Έχω ζήσει κι έχω μεγαλώσει με αυτό το πρόβλημα και δεν αισθάνομαι εγώ ότι έχω πρόβλημα, οι άλλοι το νιώθουν όταν με βλέπουν», είπε ο 19χρονος Παναγιώτης μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Έτσι ο Παναγιώτης από πολύ μικρός βρέθηκε αντιμέτωπος με την αναπηρία. Για εκείνον δεν η αναπηρία δεν είναι μίασμα, είναι τρόπος ζωής και ταυτόχρονα ελπίδας.
Ο 19χρονος, αν και όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, πρώτα αποδέχτηκε το πρόβλημά του κι έπειτα τον εαυτό του, είδε και το σκληρό πρόσωπο του κόσμου ιδίως όταν φοιτούσε στο Δημοτικό. Ο Παναγιώτης δεν θα ξεχάσει όταν πήγαινε στο δημοτικό και τον αποκαλούσαν… κουτσό.
«Κάποια μέρα είδα ένα πηγαδάκι από παιδιά στο προαύλιο του σχολείου και πήγα κι εγώ για να κάνω παρέα. Ξαφνικά, όταν έφτασα στα παιδιά εκείνα διαλύθηκαν. Κι ένα παιδί είπε στα υπόλοιπα «πάμε να φύγουμε, έρχεται ο κουτσός». Εκείνη την ώρα αισθάνθηκα πολύ άσχημα και μισούσα τον εαυτό μου. Μετά όμως μεγαλώνοντας είδα διαφορετικά τα πράγματα. Σιγά - σιγά αποδέχτηκα τον εαυτό μου και όλα ήταν καλά» θυμάται χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης μην μπορώντας να βγάλει από το μυαλό του αυτή τη σκηνή.
Η περιπέτειά του και κρυφή ελπίδα
Ο Παναγιώτης από πολύ μικρός ψάχνει να βρει τη λύση στο πρόβλημά του. Μπορεί η δύναμη της ψυχής του να είναι μεγάλη όμως οι απογοητεύσεις αποτελούσαν συχνό φαινόμενο κάθε φορά που επισκέπτονταν κάποιο γιατρό.
Στα εννέα του χρόνια χειρουργήθηκε στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων, χωρίς ωστόσο κάποιο αποτέλεσμα στην υγεία του. Τα χρόνια κυλούσαν και η προσπάθεια για την ανεύρεση του γιατρού που θα τον έκανε καλά, που θα του έδινε τη δυνατότητα να περπατήσει φυσιολογικά, συνεχιζόταν.
Επισκέφθηκε γιατρούς στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τη Λάρισα. Όμως όλοι του είπαν πως δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημά του. Πριν από λίγο καιρό όμως η κρυφή του ελπίδα βρήκε αποδέκτη.
«Το όνειρό μου από μικρός ήταν κάποια στιγμή να περπατήσω σαν φυσιολογικό παιδί. Πήγα σε πολλούς γιατρούς, οι οποίοι μου έλεγαν πως δεν γίνεται τίποτα. Εγώ στεναχωριόμουν αλλά από μέσα μου αλλά με τραβούσε μια ελπίδα και μία δύναμη ένα ανεξήγητο και ωραίο πράγμα, ότι θα βρεθεί λύση», λέει χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης.
Ο 19χρονος είναι αθλητής του μπάσκετ στην ομάδα «Αργοναύτες». Κάποια στιγμή ο συμπαίκτης του Δημήτρης Μπαρμπαγεωργόπουλος είδε μια εκπομπή στην τηλεόραση για τα οστά και συγκράτησε το τηλέφωνο. Το καλοκαίρι, μετά έναν αγώνα στην Αθήνα, ο Παναγιώτης τον επισκέφθηκε και του είπε για την εκπομπή.
Αμέσως πήραν τηλέφωνο και βρήκαν τον γιατρό που είχε κάνει την παρουσίαση. Ο Παναγιώτης έκλεισε ραντεβού στη Θεσσαλονίκη όπου και πήγε. Όμως τα νέα ήταν περίεργα. «Θα γίνει το πόδι σου, αλλά θα κοστίζει η επέμβαση 20.000 ευρώ», είπε ο γιατρός στον Παναγιώτη.
Η οικογένειά του όμως αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, μιας και ο μόνος που εργάζεται είναι ο πατέρας του που είναι μικροπωλητής στρατιωτικών ειδών σε εμποροπανηγύρεις.
Ανοίγοντας τα σχολεία τον Σεπτέμβριο ο Παναγιώτης ενημέρωσε τους καθηγητές του για την εξέλιξη αυτή κι εκείνοι αμέσως τους προσέφεραν βοήθεια. Με τη συνδρομή της ΕΛΜΕ συγκεντρώθηκαν τα πρώτα χρήματα, 3.000 ευρώ.
Όμως η κινητοποίηση και δημοσιοποίηση του προβλήματος του Παναγιώτη από την ΕΛΜΕ ευαισθητοποίησε πολλούς Βολιώτες.
«Μία κυρία προσφέρθηκε να με βοηθήσει και με συνέστησε στον κ. Χαυτούρα στο νοσοκομείου Βόλου. Πήγα και με εξέτασαν και ο κ. Χαυτούρας μου συνέστησε να πάω στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πάτρας, όπου υπάρχει μία ορθοπαιδική ομάδα που θα μπορούσε να μου φτιάξει το πόδι μου. Έτσι κι έγινε. Ο γιατρός στην Πάτρα μου έδωσε αυτό που έψαχνα σε όλη μου τη ζωή. Μου έλυσε την απορία που είχα σε όλη μου τη ζωή. Κανένας δεν μου είχε εξηγήσει ακριβώς γιατί δεν γινόταν. Μου είπε πως μπορώ να περπατήσω κανονικά, αλλά θα χρειαστούν τρεις επεμβάσεις σε ισάριθμα χρόνια. Αυτές πρέπει να γίνουν σταδιακά για να μην υπάρξουν επιπλοκές», ανέφερε ο Παναγιώτης και τα μάτια του γέμισαν από αισιοδοξία.
Τα ευχάριστα νέα ήρθαν την Πέμπτη και ο Παναγιώτης νωρίς το πρωί της Παρασκευής βρέθηκε στο σχολείο του για να τα μοιραστεί με τους καθηγητές αλλά και τους συμμαθητές του.
Ο κ. Χαυτούρας μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ σημείωσε πως η περίπτωση του Παναγιώτη είναι δύσκολη καθώς το ένα πόδι του από το άλλο έχει διαφορά 20 εκατοστά, ενώ το δεξί του πόδι που έχει πρόβλημα είναι ατροφικό.
«Η ομάδα του καθηγητή Ηλία Παναγιωτόπουλου είναι από τις καλύτερες. Χειρουργούν με σύγχρονες μεθόδους και είναι σίγουρο πως θα βοηθήσουν τον Παναγιώτη να έχει μία φυσιολογική ζωή. Ήταν μεγάλη μου χαρά που έστω και με αυτή τη γνωριμία μου θα βοηθήσω ένα παιδί», υπογράμμισε ο κ. Χαυτούρας.
Η στήριξη, οικογένεια και τα όνειρα
Συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες στη ζωή του Παναγιώτη ήταν οι γονείς του και τα τρία του αδέλφια. Όταν ο πατέρας του άκουσε πως ο γιατρός στη Θεσσαλονίκη ζητούσε 20.000 ευρώ για να χειρουργήσει τον 19χρονο του είπε πως θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βρει τα χρήματα.
«Ο πατέρας μου είναι βιοπαλαιστής, αλλά όταν ο γονιός βλέπει το παιδί του να ταλαιπωρείται δεν του φαίνεται τίποτα δύσκολο. Κάνει τα πάντα για να βοηθήσει το παιδί του», λέει συγκινημένος ο Παναγιώτης.
Στήριξη όμως ήρθε και μέσα από το σχολείο, το οποίο αποτελεί θησαυρό για τον Παναγιώτη, ο οποίος είναι ΡΟΜΑ και με τη στάση του στέλνει ένα μήνυμα στην κλειστή και απομονωμένη κοινωνία, όπως ο ίδιος σημειώνει, πως το σχολείο είναι μάθημα ζωής.
«Διάλεξα να παρακολουθήσω τον τομέα της Πληροφορικής γιατί πιστεύω ότι η τεχνολογία εξελίσσεται και θέλω να είμαι δικτυωμένος στο μέλλον. Το σχολείο το λατρεύω. Έχω υπέροχους καθηγητές και τους ευχαριστώ για τη συμπαράστασή τους και ευχαριστώ όλους εκείνους που ασχολούνται μαζί μου και μου συμπαραστέκονται. Θέλω να τελειώσω το σχολείο μου αλλά θα κοιτάξω πρώτα την υγεία μου. Θέλω να βγω με γνώσεις από το σχολείο, να είμαι σωστός άνθρωπος. Θέλω να σπουδάσω. Θέλω να περάσω σε κάποιο ΤΕΙ όταν λυθεί το πρόβλημα της υγείας μου. Όταν θέλει ο άνθρωπος γίνεται θηρίο και καταφέρνει τα πάντα».
Οι καθηγητές του και η ΕΛΜΕ
Μαχητή χαρακτηρίζει τον Παναγιώτη ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ και Διευθυντής του 2ου ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας κ. Σωκράτης Σαβελίδης. «Η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ για τον Παναγιώτη συγκίνησε πολλούς και συγκεντρώσαμε 3.000 ευρώ για τα έξοδά του. Συγκινητικό ήταν το γεγονός πως μία κυρία διαβάζοντας την ανακοίνωση έκανε έρανο στην πολυκατοικίας της και συγκέντρωση 86 ευρώ και ήρθε στο σχολείο να μας τα δώσει για τον Παναγιώτη. Και δεν είναι η μόνη συγκινητική πράξη», σχολίασε ο κ Σαβελίδης. Η ΕΛΜΕ συνεχίζει να συγκεντρώνει χρήματα για τον Παναγιώτη, αν και δεν θα χρειαστούν χρήματα για το νοσοκομείο καθώς είναι δημόσιο, όμως χρειάζονται χρήματα για τις μετακινήσεις του στο νοσοκομείο των Πατρών, για την οικογένειά του. Τα στοιχεία του τραπεζικού λογαριασμού στον οποίο μπορεί να καταθέσει κάποιος χρήματα για τη στήριξη του Παναγιώτη είναι: Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, 00089491614-9,IBAN GR2909647000000000894916149.
Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα ΠΗΓΗ:taxydromos.gr Link:[]
Μπορεί ο 19χρονος Παναγιώτης Καρακώστας να κάθεται στα θρανία και να φοιτά στη Γ’ τάξη του 2ου ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας, όμως είναι εκείνος που δίνει μάθημα ζωής τόσο στους συμμαθητές του, στους καθηγητές του, αλλά και σε όσους τον γνωρίζουν. Η ασθένεια που τον ταλαιπωρεί από τη στιγμή που γεννήθηκε, που έχει ως αποτέλεσμα το ένα του πόδι να είναι κατά 20 εκατοστά μικρότερο από το άλλο, δεν στάθηκε η αιτία ο Παναγιώτης να παρατήσει τη δίψα του για μάθηση αλλά και για τη ζωή.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
Τη δική του μάχη με τη ζωή δίνει καθημερινά ο Παναγιώτης Καρακώστας. Ο 19χρονος μαθητής του τομέα Πληροφορικής στο 2ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας γεννήθηκε πρόωρα, μόλις 5,5 μηνών. Από τότε ξεκίνησε η περιπέτειά του…
«Όταν γεννήθηκα στο νοσοκομείο Βόλου το 1992 δεν υπήρχε θερμοκοιτίδα και επειδή ήμουν πολύ πρόωρο μεταφέρθηκα στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη. Εκεί υπήρξε κάποιο πρόβλημα με τη θερμοκοιτίδα και οι κλειδώσεις μου στα χέρια και στα πόδια γέμισαν πύον, η ασθένεια λέγεται πολιομυελίτιδα. Έτσι οι γιατροί αναγκάστηκαν να αφαιρέσουν ένα τμήμα από το πόδι μου, που έδινε τροφή στο μηρό και αυτό το τμήμα εμένα μου λείπει και δεν δίνει τροφή στο γόνατο. Έχω ζήσει κι έχω μεγαλώσει με αυτό το πρόβλημα και δεν αισθάνομαι εγώ ότι έχω πρόβλημα, οι άλλοι το νιώθουν όταν με βλέπουν», είπε ο 19χρονος Παναγιώτης μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Έτσι ο Παναγιώτης από πολύ μικρός βρέθηκε αντιμέτωπος με την αναπηρία. Για εκείνον δεν η αναπηρία δεν είναι μίασμα, είναι τρόπος ζωής και ταυτόχρονα ελπίδας.
Ο 19χρονος, αν και όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, πρώτα αποδέχτηκε το πρόβλημά του κι έπειτα τον εαυτό του, είδε και το σκληρό πρόσωπο του κόσμου ιδίως όταν φοιτούσε στο Δημοτικό. Ο Παναγιώτης δεν θα ξεχάσει όταν πήγαινε στο δημοτικό και τον αποκαλούσαν… κουτσό.
«Κάποια μέρα είδα ένα πηγαδάκι από παιδιά στο προαύλιο του σχολείου και πήγα κι εγώ για να κάνω παρέα. Ξαφνικά, όταν έφτασα στα παιδιά εκείνα διαλύθηκαν. Κι ένα παιδί είπε στα υπόλοιπα «πάμε να φύγουμε, έρχεται ο κουτσός». Εκείνη την ώρα αισθάνθηκα πολύ άσχημα και μισούσα τον εαυτό μου. Μετά όμως μεγαλώνοντας είδα διαφορετικά τα πράγματα. Σιγά - σιγά αποδέχτηκα τον εαυτό μου και όλα ήταν καλά» θυμάται χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης μην μπορώντας να βγάλει από το μυαλό του αυτή τη σκηνή.
Η περιπέτειά του και κρυφή ελπίδα
Ο Παναγιώτης από πολύ μικρός ψάχνει να βρει τη λύση στο πρόβλημά του. Μπορεί η δύναμη της ψυχής του να είναι μεγάλη όμως οι απογοητεύσεις αποτελούσαν συχνό φαινόμενο κάθε φορά που επισκέπτονταν κάποιο γιατρό.
Στα εννέα του χρόνια χειρουργήθηκε στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων, χωρίς ωστόσο κάποιο αποτέλεσμα στην υγεία του. Τα χρόνια κυλούσαν και η προσπάθεια για την ανεύρεση του γιατρού που θα τον έκανε καλά, που θα του έδινε τη δυνατότητα να περπατήσει φυσιολογικά, συνεχιζόταν.
Επισκέφθηκε γιατρούς στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τη Λάρισα. Όμως όλοι του είπαν πως δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημά του. Πριν από λίγο καιρό όμως η κρυφή του ελπίδα βρήκε αποδέκτη.
«Το όνειρό μου από μικρός ήταν κάποια στιγμή να περπατήσω σαν φυσιολογικό παιδί. Πήγα σε πολλούς γιατρούς, οι οποίοι μου έλεγαν πως δεν γίνεται τίποτα. Εγώ στεναχωριόμουν αλλά από μέσα μου αλλά με τραβούσε μια ελπίδα και μία δύναμη ένα ανεξήγητο και ωραίο πράγμα, ότι θα βρεθεί λύση», λέει χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης.
Ο 19χρονος είναι αθλητής του μπάσκετ στην ομάδα «Αργοναύτες». Κάποια στιγμή ο συμπαίκτης του Δημήτρης Μπαρμπαγεωργόπουλος είδε μια εκπομπή στην τηλεόραση για τα οστά και συγκράτησε το τηλέφωνο. Το καλοκαίρι, μετά έναν αγώνα στην Αθήνα, ο Παναγιώτης τον επισκέφθηκε και του είπε για την εκπομπή.
Αμέσως πήραν τηλέφωνο και βρήκαν τον γιατρό που είχε κάνει την παρουσίαση. Ο Παναγιώτης έκλεισε ραντεβού στη Θεσσαλονίκη όπου και πήγε. Όμως τα νέα ήταν περίεργα. «Θα γίνει το πόδι σου, αλλά θα κοστίζει η επέμβαση 20.000 ευρώ», είπε ο γιατρός στον Παναγιώτη.
Η οικογένειά του όμως αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, μιας και ο μόνος που εργάζεται είναι ο πατέρας του που είναι μικροπωλητής στρατιωτικών ειδών σε εμποροπανηγύρεις.
Ανοίγοντας τα σχολεία τον Σεπτέμβριο ο Παναγιώτης ενημέρωσε τους καθηγητές του για την εξέλιξη αυτή κι εκείνοι αμέσως τους προσέφεραν βοήθεια. Με τη συνδρομή της ΕΛΜΕ συγκεντρώθηκαν τα πρώτα χρήματα, 3.000 ευρώ.
Όμως η κινητοποίηση και δημοσιοποίηση του προβλήματος του Παναγιώτη από την ΕΛΜΕ ευαισθητοποίησε πολλούς Βολιώτες.
«Μία κυρία προσφέρθηκε να με βοηθήσει και με συνέστησε στον κ. Χαυτούρα στο νοσοκομείου Βόλου. Πήγα και με εξέτασαν και ο κ. Χαυτούρας μου συνέστησε να πάω στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πάτρας, όπου υπάρχει μία ορθοπαιδική ομάδα που θα μπορούσε να μου φτιάξει το πόδι μου. Έτσι κι έγινε. Ο γιατρός στην Πάτρα μου έδωσε αυτό που έψαχνα σε όλη μου τη ζωή. Μου έλυσε την απορία που είχα σε όλη μου τη ζωή. Κανένας δεν μου είχε εξηγήσει ακριβώς γιατί δεν γινόταν. Μου είπε πως μπορώ να περπατήσω κανονικά, αλλά θα χρειαστούν τρεις επεμβάσεις σε ισάριθμα χρόνια. Αυτές πρέπει να γίνουν σταδιακά για να μην υπάρξουν επιπλοκές», ανέφερε ο Παναγιώτης και τα μάτια του γέμισαν από αισιοδοξία.
Τα ευχάριστα νέα ήρθαν την Πέμπτη και ο Παναγιώτης νωρίς το πρωί της Παρασκευής βρέθηκε στο σχολείο του για να τα μοιραστεί με τους καθηγητές αλλά και τους συμμαθητές του.
Ο κ. Χαυτούρας μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ σημείωσε πως η περίπτωση του Παναγιώτη είναι δύσκολη καθώς το ένα πόδι του από το άλλο έχει διαφορά 20 εκατοστά, ενώ το δεξί του πόδι που έχει πρόβλημα είναι ατροφικό.
«Η ομάδα του καθηγητή Ηλία Παναγιωτόπουλου είναι από τις καλύτερες. Χειρουργούν με σύγχρονες μεθόδους και είναι σίγουρο πως θα βοηθήσουν τον Παναγιώτη να έχει μία φυσιολογική ζωή. Ήταν μεγάλη μου χαρά που έστω και με αυτή τη γνωριμία μου θα βοηθήσω ένα παιδί», υπογράμμισε ο κ. Χαυτούρας.
Η στήριξη, οικογένεια και τα όνειρα
Συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες στη ζωή του Παναγιώτη ήταν οι γονείς του και τα τρία του αδέλφια. Όταν ο πατέρας του άκουσε πως ο γιατρός στη Θεσσαλονίκη ζητούσε 20.000 ευρώ για να χειρουργήσει τον 19χρονο του είπε πως θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βρει τα χρήματα.
«Ο πατέρας μου είναι βιοπαλαιστής, αλλά όταν ο γονιός βλέπει το παιδί του να ταλαιπωρείται δεν του φαίνεται τίποτα δύσκολο. Κάνει τα πάντα για να βοηθήσει το παιδί του», λέει συγκινημένος ο Παναγιώτης.
Στήριξη όμως ήρθε και μέσα από το σχολείο, το οποίο αποτελεί θησαυρό για τον Παναγιώτη, ο οποίος είναι ΡΟΜΑ και με τη στάση του στέλνει ένα μήνυμα στην κλειστή και απομονωμένη κοινωνία, όπως ο ίδιος σημειώνει, πως το σχολείο είναι μάθημα ζωής.
«Διάλεξα να παρακολουθήσω τον τομέα της Πληροφορικής γιατί πιστεύω ότι η τεχνολογία εξελίσσεται και θέλω να είμαι δικτυωμένος στο μέλλον. Το σχολείο το λατρεύω. Έχω υπέροχους καθηγητές και τους ευχαριστώ για τη συμπαράστασή τους και ευχαριστώ όλους εκείνους που ασχολούνται μαζί μου και μου συμπαραστέκονται. Θέλω να τελειώσω το σχολείο μου αλλά θα κοιτάξω πρώτα την υγεία μου. Θέλω να βγω με γνώσεις από το σχολείο, να είμαι σωστός άνθρωπος. Θέλω να σπουδάσω. Θέλω να περάσω σε κάποιο ΤΕΙ όταν λυθεί το πρόβλημα της υγείας μου. Όταν θέλει ο άνθρωπος γίνεται θηρίο και καταφέρνει τα πάντα».
Οι καθηγητές του και η ΕΛΜΕ
Μαχητή χαρακτηρίζει τον Παναγιώτη ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ και Διευθυντής του 2ου ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας κ. Σωκράτης Σαβελίδης. «Η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ για τον Παναγιώτη συγκίνησε πολλούς και συγκεντρώσαμε 3.000 ευρώ για τα έξοδά του. Συγκινητικό ήταν το γεγονός πως μία κυρία διαβάζοντας την ανακοίνωση έκανε έρανο στην πολυκατοικίας της και συγκέντρωση 86 ευρώ και ήρθε στο σχολείο να μας τα δώσει για τον Παναγιώτη. Και δεν είναι η μόνη συγκινητική πράξη», σχολίασε ο κ Σαβελίδης. Η ΕΛΜΕ συνεχίζει να συγκεντρώνει χρήματα για τον Παναγιώτη, αν και δεν θα χρειαστούν χρήματα για το νοσοκομείο καθώς είναι δημόσιο, όμως χρειάζονται χρήματα για τις μετακινήσεις του στο νοσοκομείο των Πατρών, για την οικογένειά του. Τα στοιχεία του τραπεζικού λογαριασμού στον οποίο μπορεί να καταθέσει κάποιος χρήματα για τη στήριξη του Παναγιώτη είναι: Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, 00089491614-9,IBAN GR2909647000000000894916149.
Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα ΠΗΓΗ:taxydromos.gr Link:[]