Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θεατρόφιλοι, συχνά παραπονιούνται, πως δεν βλέπουμε ερμηνείες στην Επίδαυρο ικανές να μας καθηλώσουν, όπως γινόταν παλιά με τα ιερά τέρατα της σκηνής. Εκείνος ανήκει στις εξαιρέσεις, η καλλιτεχνική του συνέπεια, η σκληρή δουλειά και το ταλέντο του, τον έκαναν να θεωρείται από τα πρώτα του βήματα σημαντικό κεφάλαιο για το ελληνικό θέατρο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι τον εμπιστεύτηκαν και συνεχίζουν να τον εμπιστεύονται οι σημαντικότεροι Έλληνες σκηνοθέτες.
Ο περσινός του Ορέστης, καταχειροκροτήθηκε και εισέπραξε διθυράμβους από μεγάλη μερίδα του κοινού και των κριτικών. Τότε είχαμε κάνει μια μίνι συνέντευξη για την εμπειρία του σ’ αυτό τον ρόλο, φέτος είχαμε την ευκαιρία μ’ αφορμή τους «Σκηνοβάτες», που κάνουν πρεμιέρα την Παρασκευή (15/7) στην Επίδαυρο να τα πούμε αναλυτικότερα.
Απόλυτα συνειδητοποιημένος με την κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα στέκεται κυρίως στην ατομική ευθύνη του καθενός, μου εξηγεί την απαίτηση που έχει το θέατρο για απόλυτη αφοσίωση, την δυσκολία του να ερμηνεύσει γυναικείο ρόλο, αναφέρεται στις τηλεοπτικές του δουλειές, ενώ δεν παραλείπουμε να μιλήσουμε και για την μεγάλη του αδυναμία….
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια κάθε χρόνο, σ’ απολαμβάνουμε στην Επίδαυρο, μπορούμε να πούμε πως σου έχει γίνει δεύτερη φύση! Το άγχος παραμένει αμείωτο;
Μην λες τέτοια…. πάντα υπάρχει το άγχος, απλώς με τις εμπειρίες αλλάζει μορφές…
Μετά την περσινή επιτυχία που είχες ερμηνεύοντας τον Ορέστη, θες να μου πεις πως είσαι ακόμα αγχωμένος;
Ναι, γιατί στο θέατρο δεν υπάρχει επιτυχία ή αποτυχία μ’ αυτή την έννοια, υπάρχει δουλειά! Δεν μπορείς να έχεις μέσα σου μια καλή παρουσία, ως παγιωμένη κατάσταση.
Θες να μας πεις, τι θα κάνεις εσύ στους «Σκηνοβάτες»;
Την Κλυταιμνήστρα και τον Οιδίποδα…
Αν δεν κάνω λάθος, δεν έχεις ερμηνεύσει άλλη φορά γυναικείο ρόλο. Πόσο διαφορετικά προσεγγίζει κανείς ερμηνευτικά έναν ρόλο του αντίθετου φύλου;
Ναι πρώτη φορά. Έχει μια δυσκολία να μην μιμηθείς το σχήμα, να μην είσαι εξεζητημένος αλλά η Κλυταιμνήστρα είναι ένα σύμβολο και πάνω από όλα μ΄ ενδιαφέρει η δύναμη αυτού που συμβαίνει και η φύση της γυναίκας, όχι το πώς αποδίδεται εκφραστικά. Γι΄ αυτό και εκφραστικά, έχω κινηθεί σε κανονικές περιοχές, ουδέτερες.
Την χρονιά που πέρασε, πρωταγωνίστησες σε δύο παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και γενικότερα τα τελευταία χρόνια παίζεις σε παραστάσεις που διακρίνονται από έναν «πλουραλισμό», μεγάλες παραγωγές στην μεγαλύτερη σκηνή της χώρας (κεντρική σκηνή- Τσίλλερ), πολυπληθείς θίασοι κ.τ.λ. Σου λείπουν τα χρόνια τα χρόνια του Αμόρε; Το μικρό θέατρο, τα ελάχιστα σκηνικά, η μικρή σκηνή, το πολύ λιγότερο κοινό που είχες τότε;
Όταν είσαι σε μια παράσταση δεν τα αντιλαμβάνεσαι αυτά, εννοώ τα σκηνικά για παράδειγμα, καταλαβαίνω σίγουρα το μέγεθος της σκηνής. Πάντα στο Αμόρε, η παραγωγή μας προσέφερε αυτά που χρειαζόμασταν δεν τα αντιλαμβανόμουν ως «φτωχικά», αλλά δεν μπορώ να πω πως μου έχουν λείψει αυτά τα χρόνια…
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του Εθνικού, θα παίξεις και του χρόνου στην κεντρική σκηνή. Αυτό πως σε κάνει να νιώθεις σε μια τόσο δύσκολη εποχή για τον κλάδο; Αισθάνεσαι τυχερός; Έπαιξε ρόλο και ένα είδος επαγγελματικής «σιγουριάς» στην απόφαση σου να παραμείνεις;
Δεν θα έμενα ποτέ για να νιώσω σιγουριά. Θέλω να κάνω την δουλειά μου και νιώθω πολύ τυχερός που μπορώ και την κάνω μ’ όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί, από την άλλη μεριά το Εθνικό, οικονομικά εμένα μόνο κακό μου κάνει, οι λόγοι για τους οποίους παραμένω είναι καθαρά τα καλλιτεχνικά κριτήρια.
Αυτό είναι αποδεδειγμένο από την διαδρομή μου, έχω κάνει τηλεόραση και μια διαφήμιση για να μπορώ να είμαι στο θέατρο.
Θες να μου πεις πως αν είχες μεγαλύτερες οικονομικές απολαβές δεν θα έπαιζες στο «4» και στην διαφήμιση;
Όχι, αν έπαιρνα περισσότερα, αν μπορούσα να ζήσω από το θέατρο και να κάνω την δουλειά μου ήρεμος, δεν θα έκανα τηλεόραση, όπως δεν έκανα δεκατρία χρόνια.
Δεν σου αρέσει δηλαδή η τηλεόραση;
Δεν προλαβαίνω….
Φαντάζομαι ούτε τις επαναλήψεις παρακολουθείς…
Όχι, δουλεύω! Δεν λέω πως δεν μου αρέσει καθόλου η τηλεόραση και τους Τέσσερις, που ανέφερες πριν τους αγάπησα πολύ και μου άρεσαν. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, το θέατρο τα ζητά όλα!
Απλώς στην Ελλάδα, υπάρχει η νοοτροπία ότι γίνονται όλα! Δεν είναι έτσι γι’ αυτό και τα έχουμε κάνει όλα χάλια και τίποτα δεν γίνεται σωστά σ’ αυτή την χώρα! Αν εσύ έκανες μόνο ένα πράγμα και αφοσιωνόσουν εκεί θα ήσουν σίγουρα καλύτερη, το ίδιο και εγώ, το ίδιο και όλοι μας.
Μιας και αναφέρθηκες στην κατάσταση, νιώθεις αγανακτισμένος πολίτης;
Όχι…
Αρά δεν κατεβαίνεις στο Σύνταγμα να υποθέσω…
Όχι, πήγα! Δεν είμαστε όλοι το ίδιο αγανακτισμένοι , πήγα για να δω πως είναι, πήγα από αμηχανία και από μια ανάγκη μου να δω πως είναι τα πράγματα. Ούτε με εκφράζει, ούτε θεωρώ πως έτσι πρέπει να γίνεται…
Τι πιστεύεις πως μπορούμε να κάνουμε στην παρούσα φάση; Ποια μορφή διαμαρτυρίας θα σε εξέφραζε;
Καμία! Νομίζω πως είμαστε άξιοι της κατάστασης που βιώνουμε και πως μας αξίζουν τέτοια και χειρότερα, μέχρι να κάνουμε όλοι το απαραίτητο βήμα προς το να γίνουμε λίγο πιο τίμιοι απέναντι στον εαυτό μας. Αν αναλογιστεί κανείς τις ηθικές του αξίες, το πώς σκέπτεται, πως πορεύεται και πως κυκλοφορεί σ’ αυτή την ζωή τότε θα γίνουμε όλοι καλύτεροι. Αν απαγορεύσουμε μερικά πράγματα από τον εαυτό μας, τα οποία ασύδοτα κάνουμε και χωρίς κανένα θέμα του στυλ, ας πούμε να την αρπάξουμε από εδώ, να κάνουμε την λαμογιά, να μην πληρώσω εφορία κ.τ.λ .
Πρέπει όλοι μας να βάλουμε το απαραίτητο όριο, ο καθένας, έκαστος για τον εαυτό του. Πρώτοι- πρώτοι οφείλουν να το κάνουν αυτοί που υποτίθεται πως κυβερνάνε και να δώσουν το καλό παράδειγμα, ο,τι και αν σημαίνει αυτό, αν δεν το κάνουν θα τους πάρει ο διάολος και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θα συμβεί μάλιστα δικαίως αν σκεφτεί κανείς πως δεν γίνεται να υπάρχει ένα αίσθημα ότι τιμωρείσαι από την απάτη! Χωρίς να έχεις καμία σχέση με την απάτη.
Είσαι πατέρας και έχεις έναν μικρό γιο, τι σε τρομάζει πιο πολύ για το μέλλον του;
Τα πάντα, το μόνο που με χαροποιεί είναι το ίδιο το παιδί και το ότι βρίσκεται στην ζωή μου. Κατά τ΄ άλλα είναι πολύ δύσκολος αυτός ο ρόλος, το να είσαι γονιός και μπορεί κανείς να το αντιληφθεί μονάχα αν το ζήσει, το λέω εγώ αυτό που πριν τρία χρόνια δεν είχα καμία σχέση με το θέμα. Αν δεν υπήρχε ο μικρός, πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά στην ζωή μου.
Κλείνοντας θέλω να μου πεις, αν η Ελλάδα του 2011 ήταν θεατρική παράσταση τι παράσταση θα ήταν;
Ιλαροτραγωδία……
Ο Νίκος Κουρής, θα πρωταγωνιστήσει στους «Σκηνοβάτες» του Σταμάτη Φασουλή που κάνουν πρεμιέρα στις 15 Ιουλίου στην Επίδαυρο.
Μετάφραση, δραματουργία, σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη.
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Στίχοι τραγουδιών: Αφροδίτη Μάνου.
Παίζουν: Νένα Μεντή, Σοφία Φιλιππίδου, Νίκος Κουρής, Τάνια Τρύπη, Ελένη Κοκκίδου, Μάκης Παπαδημητρίου, Λαέρτης Μαλκότσης, Ευαγγελία Μουμούρη, Θαν. Αλευράς, Αλκηστις Πουλοπούλου και πολλοί ακόμα ηθοποιοί.
Η προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει, για πληροφορίες και κρατήσεις επισκεφτείτε το http://www.greekfestival.gr/gr/
Στην ταινία «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας»
ΤΑ ΟΠΩΡΟΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (Ta Oporofora tis Athinas) by myfilm-gr ΠΗΓΗ :cosmo.gr Link:[http://www.cosmo.gr/Theatre/Hellas/332773.html]
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι τον εμπιστεύτηκαν και συνεχίζουν να τον εμπιστεύονται οι σημαντικότεροι Έλληνες σκηνοθέτες.
Ο περσινός του Ορέστης, καταχειροκροτήθηκε και εισέπραξε διθυράμβους από μεγάλη μερίδα του κοινού και των κριτικών. Τότε είχαμε κάνει μια μίνι συνέντευξη για την εμπειρία του σ’ αυτό τον ρόλο, φέτος είχαμε την ευκαιρία μ’ αφορμή τους «Σκηνοβάτες», που κάνουν πρεμιέρα την Παρασκευή (15/7) στην Επίδαυρο να τα πούμε αναλυτικότερα.
Απόλυτα συνειδητοποιημένος με την κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα στέκεται κυρίως στην ατομική ευθύνη του καθενός, μου εξηγεί την απαίτηση που έχει το θέατρο για απόλυτη αφοσίωση, την δυσκολία του να ερμηνεύσει γυναικείο ρόλο, αναφέρεται στις τηλεοπτικές του δουλειές, ενώ δεν παραλείπουμε να μιλήσουμε και για την μεγάλη του αδυναμία….
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια κάθε χρόνο, σ’ απολαμβάνουμε στην Επίδαυρο, μπορούμε να πούμε πως σου έχει γίνει δεύτερη φύση! Το άγχος παραμένει αμείωτο;
Μην λες τέτοια…. πάντα υπάρχει το άγχος, απλώς με τις εμπειρίες αλλάζει μορφές…
Μετά την περσινή επιτυχία που είχες ερμηνεύοντας τον Ορέστη, θες να μου πεις πως είσαι ακόμα αγχωμένος;
Ναι, γιατί στο θέατρο δεν υπάρχει επιτυχία ή αποτυχία μ’ αυτή την έννοια, υπάρχει δουλειά! Δεν μπορείς να έχεις μέσα σου μια καλή παρουσία, ως παγιωμένη κατάσταση.
Θες να μας πεις, τι θα κάνεις εσύ στους «Σκηνοβάτες»;
Την Κλυταιμνήστρα και τον Οιδίποδα…
Αν δεν κάνω λάθος, δεν έχεις ερμηνεύσει άλλη φορά γυναικείο ρόλο. Πόσο διαφορετικά προσεγγίζει κανείς ερμηνευτικά έναν ρόλο του αντίθετου φύλου;
Ναι πρώτη φορά. Έχει μια δυσκολία να μην μιμηθείς το σχήμα, να μην είσαι εξεζητημένος αλλά η Κλυταιμνήστρα είναι ένα σύμβολο και πάνω από όλα μ΄ ενδιαφέρει η δύναμη αυτού που συμβαίνει και η φύση της γυναίκας, όχι το πώς αποδίδεται εκφραστικά. Γι΄ αυτό και εκφραστικά, έχω κινηθεί σε κανονικές περιοχές, ουδέτερες.
Την χρονιά που πέρασε, πρωταγωνίστησες σε δύο παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και γενικότερα τα τελευταία χρόνια παίζεις σε παραστάσεις που διακρίνονται από έναν «πλουραλισμό», μεγάλες παραγωγές στην μεγαλύτερη σκηνή της χώρας (κεντρική σκηνή- Τσίλλερ), πολυπληθείς θίασοι κ.τ.λ. Σου λείπουν τα χρόνια τα χρόνια του Αμόρε; Το μικρό θέατρο, τα ελάχιστα σκηνικά, η μικρή σκηνή, το πολύ λιγότερο κοινό που είχες τότε;
Όταν είσαι σε μια παράσταση δεν τα αντιλαμβάνεσαι αυτά, εννοώ τα σκηνικά για παράδειγμα, καταλαβαίνω σίγουρα το μέγεθος της σκηνής. Πάντα στο Αμόρε, η παραγωγή μας προσέφερε αυτά που χρειαζόμασταν δεν τα αντιλαμβανόμουν ως «φτωχικά», αλλά δεν μπορώ να πω πως μου έχουν λείψει αυτά τα χρόνια…
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του Εθνικού, θα παίξεις και του χρόνου στην κεντρική σκηνή. Αυτό πως σε κάνει να νιώθεις σε μια τόσο δύσκολη εποχή για τον κλάδο; Αισθάνεσαι τυχερός; Έπαιξε ρόλο και ένα είδος επαγγελματικής «σιγουριάς» στην απόφαση σου να παραμείνεις;
Δεν θα έμενα ποτέ για να νιώσω σιγουριά. Θέλω να κάνω την δουλειά μου και νιώθω πολύ τυχερός που μπορώ και την κάνω μ’ όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί, από την άλλη μεριά το Εθνικό, οικονομικά εμένα μόνο κακό μου κάνει, οι λόγοι για τους οποίους παραμένω είναι καθαρά τα καλλιτεχνικά κριτήρια.
Αυτό είναι αποδεδειγμένο από την διαδρομή μου, έχω κάνει τηλεόραση και μια διαφήμιση για να μπορώ να είμαι στο θέατρο.
Θες να μου πεις πως αν είχες μεγαλύτερες οικονομικές απολαβές δεν θα έπαιζες στο «4» και στην διαφήμιση;
Όχι, αν έπαιρνα περισσότερα, αν μπορούσα να ζήσω από το θέατρο και να κάνω την δουλειά μου ήρεμος, δεν θα έκανα τηλεόραση, όπως δεν έκανα δεκατρία χρόνια.
Δεν σου αρέσει δηλαδή η τηλεόραση;
Δεν προλαβαίνω….
Φαντάζομαι ούτε τις επαναλήψεις παρακολουθείς…
Όχι, δουλεύω! Δεν λέω πως δεν μου αρέσει καθόλου η τηλεόραση και τους Τέσσερις, που ανέφερες πριν τους αγάπησα πολύ και μου άρεσαν. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, το θέατρο τα ζητά όλα!
Απλώς στην Ελλάδα, υπάρχει η νοοτροπία ότι γίνονται όλα! Δεν είναι έτσι γι’ αυτό και τα έχουμε κάνει όλα χάλια και τίποτα δεν γίνεται σωστά σ’ αυτή την χώρα! Αν εσύ έκανες μόνο ένα πράγμα και αφοσιωνόσουν εκεί θα ήσουν σίγουρα καλύτερη, το ίδιο και εγώ, το ίδιο και όλοι μας.
Μιας και αναφέρθηκες στην κατάσταση, νιώθεις αγανακτισμένος πολίτης;
Όχι…
Αρά δεν κατεβαίνεις στο Σύνταγμα να υποθέσω…
Όχι, πήγα! Δεν είμαστε όλοι το ίδιο αγανακτισμένοι , πήγα για να δω πως είναι, πήγα από αμηχανία και από μια ανάγκη μου να δω πως είναι τα πράγματα. Ούτε με εκφράζει, ούτε θεωρώ πως έτσι πρέπει να γίνεται…
Τι πιστεύεις πως μπορούμε να κάνουμε στην παρούσα φάση; Ποια μορφή διαμαρτυρίας θα σε εξέφραζε;
Καμία! Νομίζω πως είμαστε άξιοι της κατάστασης που βιώνουμε και πως μας αξίζουν τέτοια και χειρότερα, μέχρι να κάνουμε όλοι το απαραίτητο βήμα προς το να γίνουμε λίγο πιο τίμιοι απέναντι στον εαυτό μας. Αν αναλογιστεί κανείς τις ηθικές του αξίες, το πώς σκέπτεται, πως πορεύεται και πως κυκλοφορεί σ’ αυτή την ζωή τότε θα γίνουμε όλοι καλύτεροι. Αν απαγορεύσουμε μερικά πράγματα από τον εαυτό μας, τα οποία ασύδοτα κάνουμε και χωρίς κανένα θέμα του στυλ, ας πούμε να την αρπάξουμε από εδώ, να κάνουμε την λαμογιά, να μην πληρώσω εφορία κ.τ.λ .
Πρέπει όλοι μας να βάλουμε το απαραίτητο όριο, ο καθένας, έκαστος για τον εαυτό του. Πρώτοι- πρώτοι οφείλουν να το κάνουν αυτοί που υποτίθεται πως κυβερνάνε και να δώσουν το καλό παράδειγμα, ο,τι και αν σημαίνει αυτό, αν δεν το κάνουν θα τους πάρει ο διάολος και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θα συμβεί μάλιστα δικαίως αν σκεφτεί κανείς πως δεν γίνεται να υπάρχει ένα αίσθημα ότι τιμωρείσαι από την απάτη! Χωρίς να έχεις καμία σχέση με την απάτη.
Είσαι πατέρας και έχεις έναν μικρό γιο, τι σε τρομάζει πιο πολύ για το μέλλον του;
Τα πάντα, το μόνο που με χαροποιεί είναι το ίδιο το παιδί και το ότι βρίσκεται στην ζωή μου. Κατά τ΄ άλλα είναι πολύ δύσκολος αυτός ο ρόλος, το να είσαι γονιός και μπορεί κανείς να το αντιληφθεί μονάχα αν το ζήσει, το λέω εγώ αυτό που πριν τρία χρόνια δεν είχα καμία σχέση με το θέμα. Αν δεν υπήρχε ο μικρός, πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά στην ζωή μου.
Κλείνοντας θέλω να μου πεις, αν η Ελλάδα του 2011 ήταν θεατρική παράσταση τι παράσταση θα ήταν;
Ιλαροτραγωδία……
Ο Νίκος Κουρής, θα πρωταγωνιστήσει στους «Σκηνοβάτες» του Σταμάτη Φασουλή που κάνουν πρεμιέρα στις 15 Ιουλίου στην Επίδαυρο.
Μετάφραση, δραματουργία, σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη.
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Στίχοι τραγουδιών: Αφροδίτη Μάνου.
Παίζουν: Νένα Μεντή, Σοφία Φιλιππίδου, Νίκος Κουρής, Τάνια Τρύπη, Ελένη Κοκκίδου, Μάκης Παπαδημητρίου, Λαέρτης Μαλκότσης, Ευαγγελία Μουμούρη, Θαν. Αλευράς, Αλκηστις Πουλοπούλου και πολλοί ακόμα ηθοποιοί.
Η προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει, για πληροφορίες και κρατήσεις επισκεφτείτε το http://www.greekfestival.gr/gr/
Στην ταινία «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας»
ΤΑ ΟΠΩΡΟΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (Ta Oporofora tis Athinas) by myfilm-gr ΠΗΓΗ :cosmo.gr Link:[http://www.cosmo.gr/Theatre/Hellas/332773.html]