Του Λουκά Βελιδάκη
Στις 25 Μαΐου οι πολίτες προκάλεσαν ένα πολιτικό γεγονός με καθημερινές συνέχειες. Την προπερασμένη Κυριακή (29/5) έδωσαν δυναμικό «παρών». Την Κυριακή (5/6) έκαναν δήλωση: «Είμαι εδώ, είμαι οργισμένος, δεν αντέχω άλλο, κάντε κάτι. Θέλουμε καλύτερη ζωή και πραγματική Δημοκρατία, χωρίς φόβο και ανασφάλεια για το αύριο». Τώρα περιμένουν απάντηση.
Η δήλωση ήταν πολιτική. Από τα κάτω. Ναι, το πλήθος ήταν και πάλι εξαιρετικά ετερόκλητο και ανομοιογενές, αλλά αυτό σημαίνει κάτι: ότι στο κεντρικότερο σημείο της χώρας, στην καρδιά της Ελλάδας, συγκεντρώθηκε ο μέσος Έλληνας, βιώνοντας τη δική του «άνοιξη» της πολιτικής συμμετοχής.
Όλη η Αθήνα ήταν στο Σύνταγμα- όχι κυριολεκτικά, αλλά αντιπροσωπευτικά. Πολίτες από κάθε κοινωνική τάξη, κάθε ηλικιακή ομάδα. Από τα δυτικά μέχρι τα βόρεια προάστια. Από υπερήλικες μέχρι βρέφη. Από Δημόσιους υπαλλήλους που –ενδεχομένως- έχασαν διαχρονικές προνομίες μέχρι άνεργους πιτσιρικάδες με ζοφερό μέλλον. Από παπάδες μέχρι άστεγους. Από γιάπηδες μέχρι χίπηδες. Από ακροδεξιούς μέχρι αναρχικούς. Και- κυρίως- πάλαι ποτέ ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Κι αν την προπερασμένη Κυριακή ο κόσμος με την παρουσία του φώναζε «είμαι εδώ», τώρα αξίωσε εξελίξεις- πολιτικές εξελίξεις, άμεσες και βελτιωτικές της ζωής του.
Η παρουσία του πλήθους ήταν εκκωφαντική. Όποιο νούμερο και αν δοθεί χάριν στατιστικής, απλώς θα αδικήσει το γεγονός. Η παρουσία του κόσμου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο- εμφανιζόταν κατά κύματα στην πλατεία και τη δονούσε επί πολλές ώρες.
Όπου κι αν κοιτούσες, τα μάτια σου γέμιζαν με κόσμο. Ο όγκος του πλήθους- με έντονη πυκνότητα- έφθανε πέραν του Καπνικαρέα κάτω από τη Βουλή, έμπαινε μέσα στη Σταδίου από τη μία πλευρά και ξεπερνούσε το Ζάππειο από την άλλη. Μέσα στην πλατεία, απλώς ήταν δύσκολο να περπατήσεις χωρίς να πατήσεις κάποιον.
Κι όλο αυτό δοθέντος του ότι οι διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων» διένυαν τη 12η ημέρα τους- μολονότι ήταν Κυριακή με εξαιρετικά καλό καιρό. Ο κόσμος ήταν εκεί. Και ζητούσε κάτι…
Μία μεσόκοπη κυρία συζητά με την παρέα της. «Η κυβέρνηση, ο πολιτικός κόσμος πρέπει να κάνει κάτι. Να δώσει μία απάντηση σε αυτόν το λαό». Πιο κάτω μία παρέα νεαρών με το βλέμμα στο κτίριο της Βουλής φώναζε εν χορώ: «Πείτε μας εσείς αν μπορείτε να ζήσετε με 500 ευρώ». Δίπλα ένα πλακάτ έγραφε: «Δεν μας αφήνουν να κάνουμε όνειρα». Το κρατούσε νεαρός. Σαφείς και εύγλωττες οι δηλώσεις τους.
Από το μεγάφωνα ακούγονταν ανακοινώσεις της «Λαϊκής Συνέλευσης», η συμμετοχή στην οποία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Χιλιάδες πολίτες κάθονταν οκλαδόν ή στέκονταν όρθιοι (επί ώρες) ακούγοντας –χωρίς να διακόπτουν ή να φωνασκούν- τις απόψεις όσων έπιαναν το μικρόφωνο.
Και ναι, όλες αυτές τις ημέρες έχουν ακουστεί χιλιάδες απόψεις- άλλες ακραίες, άλλες ρηξικέλευθες, άλλες επιθετικές ή εξαιρετικά ρομαντικές. Όμως στη «Συνέλευση» γίνεται ένα μάθημα Δημοκρατίας και συμμετοχής. Με σεβασμό προς τη διαδικασία και ευγένεια προς τον ομιλητή.
Ναι, αρκετοί έχουν επιχειρήσει να φορέσουν το «καπέλο» τους στη διαδικασία, πλην όμως αυτή συνεχίζεται. Με τις ατέλειες, ίσως τους δογματισμούς και τις αγκυλώσεις της. Το μακρόσυρτο και το κοπιώδες της. Αλλά αυτό που μένει ως μαγιά είναι το γεγονός- η διαδικασία καθ’ εαυτή.
Η Κυριακή διέψευσε και τους… προβοκατολογούντες των περασμένων ημερών, που έβλεπαν (ή οραματίζονταν) επεισόδια, προβοκάτσιες, κακό χαμό εν ολίγοις. Πλήρης η διάψευση. Οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα παραμένουν στον εσώτερο πυρήνα τους μη βίαιες και αυτό πιστώνεται σε όλους όσοι συμμετέχουν, επιδεικνύοντας μία ωριμότητα σπάνια για τα καθ’ ημάς.
Λαμβάνοντας δε υπόψη την ανθρωπογεωγραφία των διαδηλωτών, ίσως το ότι δεν έχει ανοίξει ρουθούνι (πλην κάτι λιποθυμιών λόγω ζέστης και κοσμοπλημμύρας) αξίζει τα καταγραφεί στις ιστορικές επιτυχίες του ελληνικού γένους. Χωρίς υπερβολή, κάποιος θα μπορούσε δικαίως να μιλήσει για μεταμοντέρνα εθνική συμφιλίωση.
Ναι, βία είναι- τρόπον τινά- ο ορυμαγδός των υβριστικών συνθημάτων και οι μούντζες προς το Κοινοβούλιο. Αλλά αυτό είναι το επί μέρους του γεγονότος. Που στη φύση του παραμένει πολιτικό και δη δυναμικό, αδιαμεσολάβητο και λαϊκό. Κι ας μείνουμε στην ουσία, χωρίς να σπεύδουμε σε εύκολα συμπεράσματα περί αντί-πολιτικής ή αντί-κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς του πλήθους. Ακραίοι υπάρχουν- σαφώς. Αλλά είναι λίγοι, μία χούφτα. Ο βαρύς και βαθύς όγκος του πλήθους άλλα αιτήματα έχει. Δημοκρατικά στην ολότητα τους.
Κι αυτό ακριβώς το γεγονός, ο μη βίαιος χαρακτήρας των συγκεντρώσεων, έχει συμβάλει τα μέγιστα στη μαζικοποίηση του Κινήματος των «Αγανακτισμένων», καθώς ο κόσμος υπερβαίνει τους φόβους του, μα συνάμα εμφανίζεται περισσότερο ανοιχτός και δεκτικός στην αντίθετη άποψη. Μάθημα Δημοκρατίας, όπως τονίζαμε και παραπάνω.
Ο λαός στο Σύνταγμα- και τις λοιπές πλατείες της επαρχίας- έκανε μία δήλωση με δύο αποδέκτες. Τον πολιτικό κόσμο, εγκαλώντας τον για χίλια δυο, αλλά κυρίως για το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον που νιώθει να προδιαγράφεται, ζητώντας άμεσες λύσεις ή/και εξελίξεις. Αλλά και προς τους… ευρωπαίους εταίρους (του πλήθους): Τους πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου. «Ευρωπαίοι ξυπνήσαμε. Εσείς;» έγραφε ένα από τα πανό των διαδηλωτών.
Οι αποστολείς του μηνύματος αναμένουν απάντηση από τους παραλήπτες…
Βίντεο από το Σύνταγμα
Το nooz.gr παρακολουθεί από την πρώτη ημέρα τις εξελίξεις και μεταφέρει το κλίμα:
"αγανακτισμένοι " ημέρα 1: Η πλατεία ήταν γεμάτη
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 2: Ο χορός της Βροχής
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 3: Κι όμως είμαι ακόμα εδώ
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 4: Σαββατόβραδο στο Σύνταγμα
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 5: Μέγα πλήθος, μέγα πάθος
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 6: Δυναμικό "παρών"
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 7: "Φυγαδεύτηκαν" βουλευτές
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 8: Μία εβδομάδα μετά
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 9: Η πλατεία παραμένει γεμάτη
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 10: Ρεσιτάλ επιμονής
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 11: Με το βλέμμα στο 2ο πανευρωπαϊκό ραντεβού
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 12: Λαοθάλασσα αγανάκτησης
Διαβάστε επίσης:
Κάτι τρέχει στο Σύνταγμα…
Το μήνυμα του «Αγανακτισμένου»
Η "αγανάκτηση" και το "έλα μωρέ τώρα"!
Αγανακτώντας με τους "αγανακτισμένους"
''Απολιτίκ'' αγανάκτηση ή ''πτωχευμένη'' δημοκρατία;
"Κρατάω τις αποστάσεις μου, αλλά..."
Το πλήθος είναι πολιτικό
Το καπέλο της αγανάκτησης
Το πραγματικό κέρδος των "Αγανακτισμένων"
Η επανεκπαίδευση μας σε όρους δημοκρατίας
Οι «Προβληματισμένοι» πού μαζεύονται;
Πλατεία όπως Κουκούλι
Ποια είναι η άποψη σας για το Κίνημα των "Αγανακτισμένων"; Ψηφίστε στην κεντρική σελίδα του nooz.gr ΠΗΓΗ : Nooz.gr Link:[]
Στις 25 Μαΐου οι πολίτες προκάλεσαν ένα πολιτικό γεγονός με καθημερινές συνέχειες. Την προπερασμένη Κυριακή (29/5) έδωσαν δυναμικό «παρών». Την Κυριακή (5/6) έκαναν δήλωση: «Είμαι εδώ, είμαι οργισμένος, δεν αντέχω άλλο, κάντε κάτι. Θέλουμε καλύτερη ζωή και πραγματική Δημοκρατία, χωρίς φόβο και ανασφάλεια για το αύριο». Τώρα περιμένουν απάντηση.
Η δήλωση ήταν πολιτική. Από τα κάτω. Ναι, το πλήθος ήταν και πάλι εξαιρετικά ετερόκλητο και ανομοιογενές, αλλά αυτό σημαίνει κάτι: ότι στο κεντρικότερο σημείο της χώρας, στην καρδιά της Ελλάδας, συγκεντρώθηκε ο μέσος Έλληνας, βιώνοντας τη δική του «άνοιξη» της πολιτικής συμμετοχής.
Όλη η Αθήνα ήταν στο Σύνταγμα- όχι κυριολεκτικά, αλλά αντιπροσωπευτικά. Πολίτες από κάθε κοινωνική τάξη, κάθε ηλικιακή ομάδα. Από τα δυτικά μέχρι τα βόρεια προάστια. Από υπερήλικες μέχρι βρέφη. Από Δημόσιους υπαλλήλους που –ενδεχομένως- έχασαν διαχρονικές προνομίες μέχρι άνεργους πιτσιρικάδες με ζοφερό μέλλον. Από παπάδες μέχρι άστεγους. Από γιάπηδες μέχρι χίπηδες. Από ακροδεξιούς μέχρι αναρχικούς. Και- κυρίως- πάλαι ποτέ ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Κι αν την προπερασμένη Κυριακή ο κόσμος με την παρουσία του φώναζε «είμαι εδώ», τώρα αξίωσε εξελίξεις- πολιτικές εξελίξεις, άμεσες και βελτιωτικές της ζωής του.
Η παρουσία του πλήθους ήταν εκκωφαντική. Όποιο νούμερο και αν δοθεί χάριν στατιστικής, απλώς θα αδικήσει το γεγονός. Η παρουσία του κόσμου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο- εμφανιζόταν κατά κύματα στην πλατεία και τη δονούσε επί πολλές ώρες.
Όπου κι αν κοιτούσες, τα μάτια σου γέμιζαν με κόσμο. Ο όγκος του πλήθους- με έντονη πυκνότητα- έφθανε πέραν του Καπνικαρέα κάτω από τη Βουλή, έμπαινε μέσα στη Σταδίου από τη μία πλευρά και ξεπερνούσε το Ζάππειο από την άλλη. Μέσα στην πλατεία, απλώς ήταν δύσκολο να περπατήσεις χωρίς να πατήσεις κάποιον.
Κι όλο αυτό δοθέντος του ότι οι διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων» διένυαν τη 12η ημέρα τους- μολονότι ήταν Κυριακή με εξαιρετικά καλό καιρό. Ο κόσμος ήταν εκεί. Και ζητούσε κάτι…
Μία μεσόκοπη κυρία συζητά με την παρέα της. «Η κυβέρνηση, ο πολιτικός κόσμος πρέπει να κάνει κάτι. Να δώσει μία απάντηση σε αυτόν το λαό». Πιο κάτω μία παρέα νεαρών με το βλέμμα στο κτίριο της Βουλής φώναζε εν χορώ: «Πείτε μας εσείς αν μπορείτε να ζήσετε με 500 ευρώ». Δίπλα ένα πλακάτ έγραφε: «Δεν μας αφήνουν να κάνουμε όνειρα». Το κρατούσε νεαρός. Σαφείς και εύγλωττες οι δηλώσεις τους.
Από το μεγάφωνα ακούγονταν ανακοινώσεις της «Λαϊκής Συνέλευσης», η συμμετοχή στην οποία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Χιλιάδες πολίτες κάθονταν οκλαδόν ή στέκονταν όρθιοι (επί ώρες) ακούγοντας –χωρίς να διακόπτουν ή να φωνασκούν- τις απόψεις όσων έπιαναν το μικρόφωνο.
Και ναι, όλες αυτές τις ημέρες έχουν ακουστεί χιλιάδες απόψεις- άλλες ακραίες, άλλες ρηξικέλευθες, άλλες επιθετικές ή εξαιρετικά ρομαντικές. Όμως στη «Συνέλευση» γίνεται ένα μάθημα Δημοκρατίας και συμμετοχής. Με σεβασμό προς τη διαδικασία και ευγένεια προς τον ομιλητή.
Ναι, αρκετοί έχουν επιχειρήσει να φορέσουν το «καπέλο» τους στη διαδικασία, πλην όμως αυτή συνεχίζεται. Με τις ατέλειες, ίσως τους δογματισμούς και τις αγκυλώσεις της. Το μακρόσυρτο και το κοπιώδες της. Αλλά αυτό που μένει ως μαγιά είναι το γεγονός- η διαδικασία καθ’ εαυτή.
Η Κυριακή διέψευσε και τους… προβοκατολογούντες των περασμένων ημερών, που έβλεπαν (ή οραματίζονταν) επεισόδια, προβοκάτσιες, κακό χαμό εν ολίγοις. Πλήρης η διάψευση. Οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα παραμένουν στον εσώτερο πυρήνα τους μη βίαιες και αυτό πιστώνεται σε όλους όσοι συμμετέχουν, επιδεικνύοντας μία ωριμότητα σπάνια για τα καθ’ ημάς.
Λαμβάνοντας δε υπόψη την ανθρωπογεωγραφία των διαδηλωτών, ίσως το ότι δεν έχει ανοίξει ρουθούνι (πλην κάτι λιποθυμιών λόγω ζέστης και κοσμοπλημμύρας) αξίζει τα καταγραφεί στις ιστορικές επιτυχίες του ελληνικού γένους. Χωρίς υπερβολή, κάποιος θα μπορούσε δικαίως να μιλήσει για μεταμοντέρνα εθνική συμφιλίωση.
Ναι, βία είναι- τρόπον τινά- ο ορυμαγδός των υβριστικών συνθημάτων και οι μούντζες προς το Κοινοβούλιο. Αλλά αυτό είναι το επί μέρους του γεγονότος. Που στη φύση του παραμένει πολιτικό και δη δυναμικό, αδιαμεσολάβητο και λαϊκό. Κι ας μείνουμε στην ουσία, χωρίς να σπεύδουμε σε εύκολα συμπεράσματα περί αντί-πολιτικής ή αντί-κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς του πλήθους. Ακραίοι υπάρχουν- σαφώς. Αλλά είναι λίγοι, μία χούφτα. Ο βαρύς και βαθύς όγκος του πλήθους άλλα αιτήματα έχει. Δημοκρατικά στην ολότητα τους.
Κι αυτό ακριβώς το γεγονός, ο μη βίαιος χαρακτήρας των συγκεντρώσεων, έχει συμβάλει τα μέγιστα στη μαζικοποίηση του Κινήματος των «Αγανακτισμένων», καθώς ο κόσμος υπερβαίνει τους φόβους του, μα συνάμα εμφανίζεται περισσότερο ανοιχτός και δεκτικός στην αντίθετη άποψη. Μάθημα Δημοκρατίας, όπως τονίζαμε και παραπάνω.
Ο λαός στο Σύνταγμα- και τις λοιπές πλατείες της επαρχίας- έκανε μία δήλωση με δύο αποδέκτες. Τον πολιτικό κόσμο, εγκαλώντας τον για χίλια δυο, αλλά κυρίως για το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον που νιώθει να προδιαγράφεται, ζητώντας άμεσες λύσεις ή/και εξελίξεις. Αλλά και προς τους… ευρωπαίους εταίρους (του πλήθους): Τους πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου. «Ευρωπαίοι ξυπνήσαμε. Εσείς;» έγραφε ένα από τα πανό των διαδηλωτών.
Οι αποστολείς του μηνύματος αναμένουν απάντηση από τους παραλήπτες…
Βίντεο από το Σύνταγμα
Το nooz.gr παρακολουθεί από την πρώτη ημέρα τις εξελίξεις και μεταφέρει το κλίμα:
"αγανακτισμένοι " ημέρα 1: Η πλατεία ήταν γεμάτη
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 2: Ο χορός της Βροχής
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 3: Κι όμως είμαι ακόμα εδώ
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 4: Σαββατόβραδο στο Σύνταγμα
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 5: Μέγα πλήθος, μέγα πάθος
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 6: Δυναμικό "παρών"
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 7: "Φυγαδεύτηκαν" βουλευτές
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 8: Μία εβδομάδα μετά
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 9: Η πλατεία παραμένει γεμάτη
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 10: Ρεσιτάλ επιμονής
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 11: Με το βλέμμα στο 2ο πανευρωπαϊκό ραντεβού
"Αγανακτισμένοι" ημέρα 12: Λαοθάλασσα αγανάκτησης
Διαβάστε επίσης:
Κάτι τρέχει στο Σύνταγμα…
Το μήνυμα του «Αγανακτισμένου»
Η "αγανάκτηση" και το "έλα μωρέ τώρα"!
Αγανακτώντας με τους "αγανακτισμένους"
''Απολιτίκ'' αγανάκτηση ή ''πτωχευμένη'' δημοκρατία;
"Κρατάω τις αποστάσεις μου, αλλά..."
Το πλήθος είναι πολιτικό
Το καπέλο της αγανάκτησης
Το πραγματικό κέρδος των "Αγανακτισμένων"
Η επανεκπαίδευση μας σε όρους δημοκρατίας
Οι «Προβληματισμένοι» πού μαζεύονται;
Πλατεία όπως Κουκούλι
Ποια είναι η άποψη σας για το Κίνημα των "Αγανακτισμένων"; Ψηφίστε στην κεντρική σελίδα του nooz.gr ΠΗΓΗ : Nooz.gr Link:[]