ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΑΘΗΝΑ >Αθήνα >Αθήνα 4-2011 >Ζουγανέλης : Δεν ψηφίζω πόρνες και πόρνους στο πνεύμα (vids) /
Σου δίνει την αίσθηση της ήρεμης δύναμης, μαζί του αισθάνεσαι πως μπορείς να συζητήσεις σχεδόν τα πάντα και να ακούσεις απόψεις για τις οποίες ακόμα και αν διαφωνείς ,δεν μπορείς παρά να εντυπωσιαστείς από την επιχειρηματολογία και τις γνώσεις με τις οποίες τις στηρίζει.
Ο Γιάννης Ζουγανέλης, είναι καλλιτέχνης με πολύπλευρα ταλέντα, αντιπροσωπεύει το πρότυπο του αναγεννησιακού ανθρώπου, αφού μπορεί παράλληλα να συνθέτει, να ερμηνεύει, να γράφει στίχους για τραγούδια,να είναι ηθοποιός, παρουσιαστής, ενώ δεν ξεχνά να δηλώνει πως είναι δάσκαλος, «εδώ και είκοσι πέντε χρόνια» όπως μου είπε χαρακτηριστικά.
Το εντυπωσιακό είναι, πως δεν ασχολείται απλώς μ’ όλα αυτά με διεκπεραιωτικό τρόπο, αλλά φλερτάρει πάντα με την τελειότητα, η οποία στο τέλος υποκύπτει!
Περνώντας πίσω από την σκηνή του θεάτρου «Χώρα» και ενώ τον ευχαριστώ για τον χρόνο του, μου λέει: «Αισθάνομαι υποχρεωμένος να τοποθετούμε γι’ αυτό και γράφω σε site, γράφω στην Αιχμή, δεν έχω γνώμονα το χρήμα,το υπολογίζω αλλά δεν είμαι εξάρτηση του.»
Και συνεχίζει: «Νομίζω ότι είναι μια εποχή που θα πρέπει να τοποθετούμαστε να έχουμε θέσεις, να μην στρογγυλεύουμε τα πράγματα, μήπως αρχίσει και βελτιώνεται η καθημερινότητα μας και γίνεται πιο ποιοτική και ποιητική.»
Να ξέρεις μου λέει: «Μια μικρή Ελλάδα είναι σε κάθε σπίτι, σε κάθε χώρο, και εδώ στο «Χώρα» που βρισκόμαστε!»
Και εγώ για να μην χάσω καμία ατάκα του ,πατάω αμέσως το κουμπί του record στο μαγνητοφωνάκι μου, ενώ με απροθυμία θα πατήσω στο τέλος το stop και αυτό γιατί κάθε του κουβέντα γεννά στο μυαλό μου και νέες ερωτήσεις….
Είμαστε στο θέατρο «Χώρα» λοιπόν και σας βρίσκουμε να πρωταγωνιστείτε στην παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου, «Η σεξουαλική ζωή του κύριου και η κυρίας Νικολαΐδη». Πείτε μας δύο λόγια για το έργο και για το πώς σας επηρεάζει ερμηνευτικά η συμμετοχή του κοινού σ’ αυτό;
Πιστεύω πως αυτό το έργο,είναι μια από τις πιο σοβαρές προτάσεις για το πώς λειτουργεί ο άνθρωπος αυτή την εποχή στην χώρα μας και μάλιστα ο μέσος άνθρωπος, ένα ζευγάρι που έχει ζήσει μαζί εφτά χρόνια και η οικονομική κρίση εκτός όλων των άλλων, έχει επηρεάσει ακόμα και την σεξουαλική του ζωή.
Ένα έργο που η Δήμητρα(Παπαδοπούλου) ήθελε χρόνια να γράψει και στο βάθος του μυαλό της σίγουρα εμένα σκεφτόταν για τον ρόλο του ψυχιάτρου και αυτό γιατί έχω μια εμπειρία στην διαδραστικότητα και όχι σ’ αυτό το χυδαίο «interactive», που λένε κάποιοι γιατί έχουν μάθει να ξεστομίζουν αγγλοσαξονικές λογικές, χωρίς να έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο.
Είμαστε ευτυχείς που σε δύσκολες εποχές, παίζουμε σε γεμάτο θέατρο και ο κόσμος μας τιμάει με την διπλή υπόσταση της τιμής και με το να μας επιλέγει και με το να μας πληρώνει. Έχουμε εργαστεί σκληρά στο επίπεδο του ίδιου του έργου γιατί και αυτό εξελίσσεται κάθε βράδυ, αναλόγως με τις απαντήσεις του κοινού που μας παρακολουθεί. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό γιατί ότι δεν εξελίσσεται, πεθαίνει. Εγώ επεξεργάζομαι την διαδραστικότητα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Όλο αυτό που βιώνουμε στην σκηνή είναι ένας αγώνας που κάνουμε καθημερινά, για να καταθέτουμε την ενέργεια μας!
Σας έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση κάποιος θεατής;
Όχι, δεν θέτω τον εαυτό μου σε τέτοιες λογικές ποτέ!Ο,τι κάνω πάνω στην σκηνή εξάλλου, το κάνω με αγάπη, με πίστη καταθέτω την ενέργεια μου και κουράζομαι. Γιατί,όσο και να σου αρέσει κάτι, πρέπει να δώσεις για να πάρεις.Γνωρίζω τον κόσμο μέσα από αυτό το έργο, πίστεψε με.
Τόσο στην παράσταση όσο και στην ταινία «Έτερον Ήμισυ» με τελείως διαφορετικό τρόπο εκεί βέβαια, ως φίδι, είσαστε ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι και δίνετε συμβουλές. Αυτό το εφαρμόζετε και στην πραγματική σας ζωή; Σας αρέσει να δίνετε συμβουλές;
Δίνω πάρα πολλές ,γιατί είμαι και από τους ανθρώπους που έχω ακούσει πάρα πολλές συμβουλές στη ζωή μου. Έχω μπει στην διαδικασία να ακούσω πολύ για να φτάσω να δίνω.
Είμαι εξάλλου εκπαιδευτικός ,είκοσι πέντε χρόνια και δεν δίνω ποτέ συμβουλές με το δάχτυλο να κινείται τύπου διδασκαλικά. Αισθάνομαι υποχρεωμένος να μεταφέρω μια γνώση που έχω αποκτήσει εγώ. Δεν πιστεύω στον εμπειρισμό, η εμπειρία μπορεί να βοηθήσει την γνώση, να βοηθήσει στην παρατήρηση, να βοηθήσει σε πολλά πράγματα ,αλλά δεν μπορεί να σταθεί μόνη της, είναι μια συνιστώσα πολλών πραγμάτων.
Εγώ είμαι από τους πολύ τυχερούς ανθρώπους, βρέθηκα με εξαιρετικούς δασκάλους στην μουσική ακαδημία του Μονάχου όπου σπούδασα. Εκεί δεν μπορείς να φανταστείς με πόση αγάπη μας περιέβαλαν όλους και όταν μπαίνεις σε μια διαδικασία αγάπης ,καταλαβαίνεις πόσο σημαντική είναι η αγάπη.
Διδάσκεσαι πράγματα και μετά λες είναι δυνατόν να τα κρατήσω για τον εαυτό μου; Από εκεί έχω την ανάγκη να δίνω συμβουλές ,να προτείνω και να διδάσκω. Εξάλλου ,Σωκρατικά θέλεις ή δεν θέλεις είμαι δάσκαλος σου,έχω τα διπλά σου χρόνια. Θα πρέπει λοιπόν να μ’ ακούσεις, αφού πρώτα στο αποδείξω ότι με αποδέχεσαι, έχει σημασία να γίνει αυτό, όπως επίσης να αποδεχτεί ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου και να σ’ αντιμετωπίσω ως προσωπικότητα.
Δεν πιστεύω καθόλου στην μάζα και σ’ ο,τι έχει σχέση μ’ αυτήν, μαζικά μέσα μεταφοράς, μαζικά μέσα ενημέρωσης και δεν βγάζω τον εαυτό μου από αυτά και δεν πιστεύω πλέον σ’ ο,τιδήποτε έχει να κάνει με τις κοσμοθεωρίες που έχουν αποπροσανατολίσει τον κόσμο και τον έχουν κάνει ψεύτικο, πραγματιστή και όχι αληθινό.
Δεν τολμά κανείς να μιλήσει για τον Μαρξισμό και την ανυπαρξία του γιατί θα θεωρηθεί οπισθοδρομικός. Εγώ όμως, το λέω και δεν το λέω από την συντηρητική πλευρά, δεν έχω καμία τέτοια συντηρητική λογική στο μυαλό μου, ούτε εθνικιστική. Πιστεύω όμως πολύ στην πατρίδα, στην Ελλάδα και όταν λέω Ελλάδα, δεν μ΄ ενδιαφέρει τόσο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος, όσο η ελληνική παιδεία.
Όλα αυτά λοιπόν τα έχω φορτωθεί και όχι με την έννοια του βάρους και έχω την ανάγκη να μπω και εγώ στην διαδικασία να παραθέσω πράγματα. Στην υπόσταση του ανθρώπου μάλιστα ,είναι να παραδίδει και όταν παίρνει ένα να παραδίδει δέκα.
Επιπλέον πιστεύω πολύ στην προσφορά, έτσι ήταν και οι γονείς μου ανοιχτοί σ΄ όλα, μου προσφέρθηκαν …
Όπως μου είπατε και στην αρχή είσαστε αγανακτισμένος με την κατάσταση στην χώρα…
Είμαι πικραμένος κυρίως και μπορώ να πω πως έχω θυμό!
Τον ίδιο λοιπόν θυμό έχει και ο κόσμος. Το τελευταίο καιρό βλέπουμε συχνά πολίτες να αποδοκιμάζουν πολιτικά πρόσωπα. Πριν λίγες εβδομάδες ,ο πρώην υπουργός, Γιάννος Παπαντωνίου δέχθηκε την αποδοκιμασία ενός θεατρικού κοινού, πριν ξεκινήσει η παράσταση «Σλουθ» με τον Κων/νο Μαρκουλάκη και τον Γιώργο Κιμούλη. Τελικά η παράσταση έγινε. Εσείς αν βρισκόσασταν στην ανάλογη θέση που βρέθηκαν οι συνάδελφοι σας, πως θα αντιδρούσατε;
Είναι μια μορφή αντιπαράθεσης μ’ αυτούς τους ανθρώπους που τα τελευταία χρόνια, δεν ήρθαν να κυβερνήσουν ,αλλά να κατασπαράξουν. Οι Έλληνες άργησαν να το καταλάβουν και τώρα πληρώνουν τις επιλογές τους. Όλοι μας φταίμε και βάζω τον εαυτό μου πρώτο. Μόνο που εγώ δεν αποποιήθηκα ποτέ την έννοια του πολίτη, της πολιτείας, του δήμου. Δεν είμαι ιδιοκτησιακός, δεν πιστεύω ας πούμε ότι η κόρη μου είναι δικό μου παιδί και θα κάνει ό,τι θέλω ή ότι η γυναίκα μου οφείλει να με υπηρετεί.
Βέβαια ,καταλαβαίνω και τον ελληνικό λαό αλλά άργησε να ξυπνήσει! Ένας ο λαός που συνεχώς θέλουμε να τον χαϊδεύουμε για να πουλάμε ως προσωπικότητες και να μιλάμε για ταπεραμέντο. Ποιο ταπεραμέντο; Εγώ δεν το έχω δει ποτέ αυτό το ταπεραμέντο, πουθενά!
Αντίθετα υπήρξαν οικογένειες που έκαναν αγώνα να βάλουν τα παιδιά τους στο δημόσιο, έγλυφαν τους βουλευτές, τους νομιμοποιούσαν, τους ισχυροποιούσαν, έμπαιναν στην διαδικασία των ρουσφετιών και έφεραν τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση…
Δεν μου είπατε όμως, πως μπορεί ένας ηθοποιός να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση όταν συμβαίνει στο θέατρο του;
Τίποτα ,να αφήσει να εκτονωθεί το πράγμα! Δεν νομίζω ότι τον έδειραν…
Όχι. Θα κρατούσατε μια ανάλογη στάση δηλαδή;
Φυσικά, συμπτωματικά το «Σλουθ» το παίζουν δύο από τους καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς που τυχαίνει να είναι και φίλοι μου. Τόσο ο Μαρκουλάκης, όσο και ο Κιμούλης, αν και απέχουν ηλικιακά περίπου δέκα χρόνια, είναι παιδιά που έχουν παλέψει πάρα πολύ και για να μπουν στην τέχνη της υποκριτικής και για να κατασταλάξουν σ’ απόψεις, γεγονός που θέλει πολύ δουλειά πιστέψτε με. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Δεν ξέρω αν έρχεσαι σε δύσκολη θέση. Προσωπικά δεν θέλω ποτέ να κάνω δημόσιες σχέσεις με πολιτικούς και μια από τις χειρότερες βραδιές της ζωής μου ήταν όταν έγινε φέτος η επίσημη πρεμιέρα του έργου, η υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων -γιατί είναι και αυτό στοιχείο της ζωής δυστυχώς -έφερε εδώ ανθρώπους που ήταν από τον χώρο των media και την πολιτικής. Δεν θα πω τώρα τι ένιωσα…
Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν λες και είναι κάτι ανώτερο και οποιοσδήποτε το κάνει αυτό μπαίνει στην φάση του συμπλέγματος του, αλλά εδώ μετράει τον να πουλάς μούρη!
Θα ήθελα να μου κάνετε και ένα σχόλιο για το πολιτικό τραγούδι στην Ελλάδα του 2011. Σας εκπροσωπεύει; Μπορεί στην εποχή μας να γίνει μια μορφή αντίστασης;
Ο Γιάννης
Αν είχατε απέναντι σας τους πολιτικούς αρχηγούς και κυρίως τους δύο αντιπροσώπους τον κομμάτων εξουσίας τι θα τους λέγατε;
Έχω βρεθεί πολλές φορές απέναντι τους, δεν καταλαβαίνουν Χρηστό!Δεν θα σου πω επωνύμως για να μην τους προσβάλω,αλλά πραγματικά έχω διαπιστώσει πως όσες προσπάθειες και αν έκανα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα!
Ακούν μόνο τον εαυτό τους, γελάνε, μειδιούν ότι αυτά είναι λίγο γραφικά…
Ένας επιπλέον λόγος που δεν λέω ονόματα,είναι το γεγονός ότι αυτή την στιγμή, βρίσκομαι σ’ έναν δικαστικό αγώνα. Θέλαμε να δημιουργήσουμε έδρα ελληνικής μουσικής, στο Μόναχο…
Αλήθεια για πείτε μου γι’ αυτό;
Τι να σου πω; Έγινε μια πρόταση από την Ακαδημία Τεχνών στο Μόναχο, που την ίδρυσε ο μέγας συνθέτης και διανοούμενος, Κάρλ Ορφ, να δημιουργηθεί εκεί έδρα ελληνικής μουσικής.
Εμένα μου πρότειναν να ασχοληθώ, γιατί έχω μπει στην διαδικασία αυτή και μιλάω για την ελληνική μουσική και για τα συστήματα που αφορούν την Ηπειρώτικη μουσική ,αλλά και γενικότερα την πανσπερμία της ελληνικής μουσικής από την Αρχαία Ελλάδα, μέχρι σήμερα.
Έχω κάνει και διδακτορικά με έρευνες, που είναι δημοσιευμένες. Μην φανταστείς πως είναι από πανεπιστήμια της Ρουμανίας και των Σκοπίων, είναι από την Οξφόρδη, ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο.
Και εδώ αγνοήθηκα παντελώς! Έπρεπε να ήμουν σε κόμμα για να μπω στην διαδικασία των αρχαιρεσιών…
Δεν έγινε τίποτα! Όταν λοιπόν βρέθηκα με υπουργούς παιδείας και πολιτισμού και μιλούσαμε, απογοητεύτηκα. Έχουν μια ξύλινη γλώσσα και μιλάνε, δεν είναι καθόλου ερωτικοί αυτοί οι άνθρωποι! Εγώ νομίζω πως μπαίνουν στην διαδικασία ακόμα και το σεξ, να το κάνουν επάγγελμα όπως οι πόρνες και εγώ δεν αντέχω την πορνεία γιατί δεν μπορώ ούτε να την βιώσω ούτε να την αντιληφθώ. Μπορώ να το αντιληφθώ μόνο ως ένα σημείο.
Τα αρχαία χρόνια υπήρχαν πόρνες, σήμερα όμως το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πόρνες και πόρνοι που είναι και στο πνεύμα πόρνοι, όχι μόνο στη σάρκα.
Ζούμε σε μια πόλη που η εικόνα της είναι αντανάκλαση της ζωής της, παντού υπάρχουν όλων των χρωμάτων και των αποχρώσεων πόρνες και κανείς δεν ασχολείται. Ζούμε σε μια πόλη που διακινούνται ναρκωτικά και κανείς δεν κάνει τίποτα.
Μιλάμε για την αστυνομία, που έχει δύο πρόσωπα. Έχει κάτι παιδάκια που τα βλέπεις και τα χαίρεσαι στην όψη,αλλά υπηρετούν ένα σύστημα που δεν ξέρουν κιόλας να το υπερασπιστούν και είναι και ψευτοτσαμπουκάδες, χτυπάνε γυναίκες, πουλάνε μούρη εκεί που αισθάνονται ότι τους παίρνει. Το ένα λοιπόν, είναι αντανάκλαση του άλλου.
Όπως σου είπα και πριν έχω ήδη κάνει προσπάθειες να μιλήσω με πολιτικούς, δεν καταλαβαίνουν τίποτα! Είναι ψεύτες, είναι κρυψίνοι, έχουν χάσει την ανθρώπινη τους υπόσταση και αστυνομεύουν τον εαυτό τους!
Παρόλα αυτά όμως, ο κόσμος τους ψηφίζει…
Εγώ δεν ψήφισα. Ντρέπομαι που το λέω γιατί δεν μου αρέσει να κάνω τον έξυπνο και τον μάγκα αλλά είναι αφορμή για να λέω κάθε φορά ότι εξεπλάγην από τον πρώτο πολίτης της χώρας, που το βράδυ των εκλογών προσέβαλε ευθέως τους ανθρώπους που δεν πήγαν να ψηφίσουν, λέγοντας πως είναι άνθρωποι του καναπέ.
Εγώ δέχομαι ότι υπήρχε και ένα μέρος ανθρώπων του καναπέ, νομίζω όμως, ό,τι πιο υγιές υπάρχει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα είναι οι άνθρωποι που απείχαν. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί μια νέα κατάσταση γιατί δεν μπορείς συνέχεια να πηγαίνεις να ψηφίζεις πολιτικούς που σου λένε τα ίδια και τα ίδια!
Αν βάλεις μια απάντηση του Παπανδρέου ή της Παπαρήγα ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού πριν είκοσι χρόνια, θα δεις ότι λένε ουσιαστικά τα ίδια πράγματα όταν απαντούν στα ερωτήματα που τους θέτουν και ο λαός που είναι από κάτω και τους κουνάει την σημαία!
Είστε και κήρυκας εθελοντισμού στα «Special Olympics» , που θα πραγματοποιηθούν το καλοκαίρι στην Αθήνα. Έχουν εκφραστεί φόβοι πως παρόλο που το εισιτήριο θα είναι μηδενικής αξίας, τα στάδια δεν θα καταφέρουν να γεμίσουν. …
Σιγά μην γεμίσουν!
Εσείς είστε βέβαιος λοιπόν… Αυτό τι πιστεύετε πως δείχνει για τον χαρακτήρα και την νοοτροπία του νεοέλληνα;
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι και λίγο αυτονόητο, ο Έλληνας έχει μάθει να θαυμάζει το ισχυρό, όχι το αδύναμο. Αυτά τα παιδιά βέβαια, είναι παιδιά που δεν έχουν μέσα τους θυμό. Έχουν μάθει να αγαπάνε και θέλουν να ζήσουν…
Οι Έλληνες στο παρελθόν ακόμα και οι γονείς αυτών των παιδιών, ντρεπόντουσαν και τα έκρυβαν. Τώρα γίνεται μια προσπάθεια από την Γιάννα Δεσποτοπούλου , που ηγείται του κινήματος των «Special Olympics», να βρει χορηγούς και να κάνει πράγματα, είναι σημαντικοί αυτοί οι αγώνες.
Είναι κοινωνικό σύμπλεγμα να μιλάμε για τα άτομα με αναπηρίες και να τα λέμε άτομα με ειδικές ανάγκες γιατί δεν έχουν καμία ξεχωριστή ανάγκη, πέρα από αυτές που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Επομένως ο όρος είναι αδόκιμος!
Την χρονιά που μας πέρασε υποδυθήκατε στην σειρά του MEGA, «Τα μυστικά της Εδέμ» έναν αστυνομικό, έναν ρόλο που μόνο κωμικό δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς. Θα θέλατε να κάνετε κάτι ανάλογο και στο θέατρο; Εννοώ θα παίζατε έναν ρόλο τελείως κόντρα; Έναν ήρωα από κάποια τραγωδία για παράδειγμα.
Δύσκολα, θα το ήθελα, αλλά νομίζω πως πιο εύκολα θα μπορούσα να παίξω κωμωδία στο αρχαίο ελληνικό δράμα γιατί μου είναι πιο οικεία.
Έχετε παίξει σε αρχαία κωμωδία;
Δεν έχω παίξει δυστυχώς. Έχω κάνει μόνο έναν αφηγητή,σε μια παράσταση του Βολανάκη, που συνέδεε διάφορα έργα του Αριστοφάνη.
Γιατί δεν θα παίζατε;
Γιατί έχω θαυμάσει πολλούς μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς σε τραγωδίες. Αυτό που με εξιτάρει είναι να παίξω Αριστοφάνη, θα το ήθελα πολύ…
Ποια είναι η μεγαλύτερη πλάνη που έχουν οι θαυμαστές σας για εσάς κ. Ζουγανέλη;
Ο Γιάννης Ζουγανέλης στο cosmo.gr 2 by cosmogr
Τον Γιάννη Ζουγανέλη παρακολουθούμε στην παράσταση : «Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ»
ΧΩΡΑ-ΣΚΗΝΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ
Αμοργού 20, Κυψέλη
Τηλ.: 2108673945
Παραστάσεις: Απόγ: Σάβ. 6 μ.μ. Βραδ: Τετ.-Σάβ., 9.15 μ.μ., Κυρ. 8 μ.μ.
Ο Γιάννης Ζουγανέλης, είναι καλλιτέχνης με πολύπλευρα ταλέντα, αντιπροσωπεύει το πρότυπο του αναγεννησιακού ανθρώπου, αφού μπορεί παράλληλα να συνθέτει, να ερμηνεύει, να γράφει στίχους για τραγούδια,να είναι ηθοποιός, παρουσιαστής, ενώ δεν ξεχνά να δηλώνει πως είναι δάσκαλος, «εδώ και είκοσι πέντε χρόνια» όπως μου είπε χαρακτηριστικά.
Το εντυπωσιακό είναι, πως δεν ασχολείται απλώς μ’ όλα αυτά με διεκπεραιωτικό τρόπο, αλλά φλερτάρει πάντα με την τελειότητα, η οποία στο τέλος υποκύπτει!
Περνώντας πίσω από την σκηνή του θεάτρου «Χώρα» και ενώ τον ευχαριστώ για τον χρόνο του, μου λέει: «Αισθάνομαι υποχρεωμένος να τοποθετούμε γι’ αυτό και γράφω σε site, γράφω στην Αιχμή, δεν έχω γνώμονα το χρήμα,το υπολογίζω αλλά δεν είμαι εξάρτηση του.»
Και συνεχίζει: «Νομίζω ότι είναι μια εποχή που θα πρέπει να τοποθετούμαστε να έχουμε θέσεις, να μην στρογγυλεύουμε τα πράγματα, μήπως αρχίσει και βελτιώνεται η καθημερινότητα μας και γίνεται πιο ποιοτική και ποιητική.»
Να ξέρεις μου λέει: «Μια μικρή Ελλάδα είναι σε κάθε σπίτι, σε κάθε χώρο, και εδώ στο «Χώρα» που βρισκόμαστε!»
Και εγώ για να μην χάσω καμία ατάκα του ,πατάω αμέσως το κουμπί του record στο μαγνητοφωνάκι μου, ενώ με απροθυμία θα πατήσω στο τέλος το stop και αυτό γιατί κάθε του κουβέντα γεννά στο μυαλό μου και νέες ερωτήσεις….
Είμαστε στο θέατρο «Χώρα» λοιπόν και σας βρίσκουμε να πρωταγωνιστείτε στην παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου, «Η σεξουαλική ζωή του κύριου και η κυρίας Νικολαΐδη». Πείτε μας δύο λόγια για το έργο και για το πώς σας επηρεάζει ερμηνευτικά η συμμετοχή του κοινού σ’ αυτό;
Πιστεύω πως αυτό το έργο,είναι μια από τις πιο σοβαρές προτάσεις για το πώς λειτουργεί ο άνθρωπος αυτή την εποχή στην χώρα μας και μάλιστα ο μέσος άνθρωπος, ένα ζευγάρι που έχει ζήσει μαζί εφτά χρόνια και η οικονομική κρίση εκτός όλων των άλλων, έχει επηρεάσει ακόμα και την σεξουαλική του ζωή.
Ένα έργο που η Δήμητρα(Παπαδοπούλου) ήθελε χρόνια να γράψει και στο βάθος του μυαλό της σίγουρα εμένα σκεφτόταν για τον ρόλο του ψυχιάτρου και αυτό γιατί έχω μια εμπειρία στην διαδραστικότητα και όχι σ’ αυτό το χυδαίο «interactive», που λένε κάποιοι γιατί έχουν μάθει να ξεστομίζουν αγγλοσαξονικές λογικές, χωρίς να έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο.
Είμαστε ευτυχείς που σε δύσκολες εποχές, παίζουμε σε γεμάτο θέατρο και ο κόσμος μας τιμάει με την διπλή υπόσταση της τιμής και με το να μας επιλέγει και με το να μας πληρώνει. Έχουμε εργαστεί σκληρά στο επίπεδο του ίδιου του έργου γιατί και αυτό εξελίσσεται κάθε βράδυ, αναλόγως με τις απαντήσεις του κοινού που μας παρακολουθεί. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό γιατί ότι δεν εξελίσσεται, πεθαίνει. Εγώ επεξεργάζομαι την διαδραστικότητα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Όλο αυτό που βιώνουμε στην σκηνή είναι ένας αγώνας που κάνουμε καθημερινά, για να καταθέτουμε την ενέργεια μας!
Σας έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση κάποιος θεατής;
Όχι, δεν θέτω τον εαυτό μου σε τέτοιες λογικές ποτέ!Ο,τι κάνω πάνω στην σκηνή εξάλλου, το κάνω με αγάπη, με πίστη καταθέτω την ενέργεια μου και κουράζομαι. Γιατί,όσο και να σου αρέσει κάτι, πρέπει να δώσεις για να πάρεις.Γνωρίζω τον κόσμο μέσα από αυτό το έργο, πίστεψε με.
Τόσο στην παράσταση όσο και στην ταινία «Έτερον Ήμισυ» με τελείως διαφορετικό τρόπο εκεί βέβαια, ως φίδι, είσαστε ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι και δίνετε συμβουλές. Αυτό το εφαρμόζετε και στην πραγματική σας ζωή; Σας αρέσει να δίνετε συμβουλές;
Δίνω πάρα πολλές ,γιατί είμαι και από τους ανθρώπους που έχω ακούσει πάρα πολλές συμβουλές στη ζωή μου. Έχω μπει στην διαδικασία να ακούσω πολύ για να φτάσω να δίνω.
Είμαι εξάλλου εκπαιδευτικός ,είκοσι πέντε χρόνια και δεν δίνω ποτέ συμβουλές με το δάχτυλο να κινείται τύπου διδασκαλικά. Αισθάνομαι υποχρεωμένος να μεταφέρω μια γνώση που έχω αποκτήσει εγώ. Δεν πιστεύω στον εμπειρισμό, η εμπειρία μπορεί να βοηθήσει την γνώση, να βοηθήσει στην παρατήρηση, να βοηθήσει σε πολλά πράγματα ,αλλά δεν μπορεί να σταθεί μόνη της, είναι μια συνιστώσα πολλών πραγμάτων.
Εγώ είμαι από τους πολύ τυχερούς ανθρώπους, βρέθηκα με εξαιρετικούς δασκάλους στην μουσική ακαδημία του Μονάχου όπου σπούδασα. Εκεί δεν μπορείς να φανταστείς με πόση αγάπη μας περιέβαλαν όλους και όταν μπαίνεις σε μια διαδικασία αγάπης ,καταλαβαίνεις πόσο σημαντική είναι η αγάπη.
Διδάσκεσαι πράγματα και μετά λες είναι δυνατόν να τα κρατήσω για τον εαυτό μου; Από εκεί έχω την ανάγκη να δίνω συμβουλές ,να προτείνω και να διδάσκω. Εξάλλου ,Σωκρατικά θέλεις ή δεν θέλεις είμαι δάσκαλος σου,έχω τα διπλά σου χρόνια. Θα πρέπει λοιπόν να μ’ ακούσεις, αφού πρώτα στο αποδείξω ότι με αποδέχεσαι, έχει σημασία να γίνει αυτό, όπως επίσης να αποδεχτεί ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου και να σ’ αντιμετωπίσω ως προσωπικότητα.
Δεν πιστεύω καθόλου στην μάζα και σ’ ο,τι έχει σχέση μ’ αυτήν, μαζικά μέσα μεταφοράς, μαζικά μέσα ενημέρωσης και δεν βγάζω τον εαυτό μου από αυτά και δεν πιστεύω πλέον σ’ ο,τιδήποτε έχει να κάνει με τις κοσμοθεωρίες που έχουν αποπροσανατολίσει τον κόσμο και τον έχουν κάνει ψεύτικο, πραγματιστή και όχι αληθινό.
Δεν τολμά κανείς να μιλήσει για τον Μαρξισμό και την ανυπαρξία του γιατί θα θεωρηθεί οπισθοδρομικός. Εγώ όμως, το λέω και δεν το λέω από την συντηρητική πλευρά, δεν έχω καμία τέτοια συντηρητική λογική στο μυαλό μου, ούτε εθνικιστική. Πιστεύω όμως πολύ στην πατρίδα, στην Ελλάδα και όταν λέω Ελλάδα, δεν μ΄ ενδιαφέρει τόσο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος, όσο η ελληνική παιδεία.
Όλα αυτά λοιπόν τα έχω φορτωθεί και όχι με την έννοια του βάρους και έχω την ανάγκη να μπω και εγώ στην διαδικασία να παραθέσω πράγματα. Στην υπόσταση του ανθρώπου μάλιστα ,είναι να παραδίδει και όταν παίρνει ένα να παραδίδει δέκα.
Επιπλέον πιστεύω πολύ στην προσφορά, έτσι ήταν και οι γονείς μου ανοιχτοί σ΄ όλα, μου προσφέρθηκαν …
Όπως μου είπατε και στην αρχή είσαστε αγανακτισμένος με την κατάσταση στην χώρα…
Είμαι πικραμένος κυρίως και μπορώ να πω πως έχω θυμό!
Τον ίδιο λοιπόν θυμό έχει και ο κόσμος. Το τελευταίο καιρό βλέπουμε συχνά πολίτες να αποδοκιμάζουν πολιτικά πρόσωπα. Πριν λίγες εβδομάδες ,ο πρώην υπουργός, Γιάννος Παπαντωνίου δέχθηκε την αποδοκιμασία ενός θεατρικού κοινού, πριν ξεκινήσει η παράσταση «Σλουθ» με τον Κων/νο Μαρκουλάκη και τον Γιώργο Κιμούλη. Τελικά η παράσταση έγινε. Εσείς αν βρισκόσασταν στην ανάλογη θέση που βρέθηκαν οι συνάδελφοι σας, πως θα αντιδρούσατε;
Είναι μια μορφή αντιπαράθεσης μ’ αυτούς τους ανθρώπους που τα τελευταία χρόνια, δεν ήρθαν να κυβερνήσουν ,αλλά να κατασπαράξουν. Οι Έλληνες άργησαν να το καταλάβουν και τώρα πληρώνουν τις επιλογές τους. Όλοι μας φταίμε και βάζω τον εαυτό μου πρώτο. Μόνο που εγώ δεν αποποιήθηκα ποτέ την έννοια του πολίτη, της πολιτείας, του δήμου. Δεν είμαι ιδιοκτησιακός, δεν πιστεύω ας πούμε ότι η κόρη μου είναι δικό μου παιδί και θα κάνει ό,τι θέλω ή ότι η γυναίκα μου οφείλει να με υπηρετεί.
Βέβαια ,καταλαβαίνω και τον ελληνικό λαό αλλά άργησε να ξυπνήσει! Ένας ο λαός που συνεχώς θέλουμε να τον χαϊδεύουμε για να πουλάμε ως προσωπικότητες και να μιλάμε για ταπεραμέντο. Ποιο ταπεραμέντο; Εγώ δεν το έχω δει ποτέ αυτό το ταπεραμέντο, πουθενά!
Αντίθετα υπήρξαν οικογένειες που έκαναν αγώνα να βάλουν τα παιδιά τους στο δημόσιο, έγλυφαν τους βουλευτές, τους νομιμοποιούσαν, τους ισχυροποιούσαν, έμπαιναν στην διαδικασία των ρουσφετιών και έφεραν τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση…
Δεν μου είπατε όμως, πως μπορεί ένας ηθοποιός να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση όταν συμβαίνει στο θέατρο του;
Τίποτα ,να αφήσει να εκτονωθεί το πράγμα! Δεν νομίζω ότι τον έδειραν…
Όχι. Θα κρατούσατε μια ανάλογη στάση δηλαδή;
Φυσικά, συμπτωματικά το «Σλουθ» το παίζουν δύο από τους καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς που τυχαίνει να είναι και φίλοι μου. Τόσο ο Μαρκουλάκης, όσο και ο Κιμούλης, αν και απέχουν ηλικιακά περίπου δέκα χρόνια, είναι παιδιά που έχουν παλέψει πάρα πολύ και για να μπουν στην τέχνη της υποκριτικής και για να κατασταλάξουν σ’ απόψεις, γεγονός που θέλει πολύ δουλειά πιστέψτε με. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Δεν ξέρω αν έρχεσαι σε δύσκολη θέση. Προσωπικά δεν θέλω ποτέ να κάνω δημόσιες σχέσεις με πολιτικούς και μια από τις χειρότερες βραδιές της ζωής μου ήταν όταν έγινε φέτος η επίσημη πρεμιέρα του έργου, η υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων -γιατί είναι και αυτό στοιχείο της ζωής δυστυχώς -έφερε εδώ ανθρώπους που ήταν από τον χώρο των media και την πολιτικής. Δεν θα πω τώρα τι ένιωσα…
Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν λες και είναι κάτι ανώτερο και οποιοσδήποτε το κάνει αυτό μπαίνει στην φάση του συμπλέγματος του, αλλά εδώ μετράει τον να πουλάς μούρη!
Θα ήθελα να μου κάνετε και ένα σχόλιο για το πολιτικό τραγούδι στην Ελλάδα του 2011. Σας εκπροσωπεύει; Μπορεί στην εποχή μας να γίνει μια μορφή αντίστασης;
Ο Γιάννης
Αν είχατε απέναντι σας τους πολιτικούς αρχηγούς και κυρίως τους δύο αντιπροσώπους τον κομμάτων εξουσίας τι θα τους λέγατε;
Έχω βρεθεί πολλές φορές απέναντι τους, δεν καταλαβαίνουν Χρηστό!Δεν θα σου πω επωνύμως για να μην τους προσβάλω,αλλά πραγματικά έχω διαπιστώσει πως όσες προσπάθειες και αν έκανα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα!
Ακούν μόνο τον εαυτό τους, γελάνε, μειδιούν ότι αυτά είναι λίγο γραφικά…
Ένας επιπλέον λόγος που δεν λέω ονόματα,είναι το γεγονός ότι αυτή την στιγμή, βρίσκομαι σ’ έναν δικαστικό αγώνα. Θέλαμε να δημιουργήσουμε έδρα ελληνικής μουσικής, στο Μόναχο…
Αλήθεια για πείτε μου γι’ αυτό;
Τι να σου πω; Έγινε μια πρόταση από την Ακαδημία Τεχνών στο Μόναχο, που την ίδρυσε ο μέγας συνθέτης και διανοούμενος, Κάρλ Ορφ, να δημιουργηθεί εκεί έδρα ελληνικής μουσικής.
Εμένα μου πρότειναν να ασχοληθώ, γιατί έχω μπει στην διαδικασία αυτή και μιλάω για την ελληνική μουσική και για τα συστήματα που αφορούν την Ηπειρώτικη μουσική ,αλλά και γενικότερα την πανσπερμία της ελληνικής μουσικής από την Αρχαία Ελλάδα, μέχρι σήμερα.
Έχω κάνει και διδακτορικά με έρευνες, που είναι δημοσιευμένες. Μην φανταστείς πως είναι από πανεπιστήμια της Ρουμανίας και των Σκοπίων, είναι από την Οξφόρδη, ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο.
Και εδώ αγνοήθηκα παντελώς! Έπρεπε να ήμουν σε κόμμα για να μπω στην διαδικασία των αρχαιρεσιών…
Δεν έγινε τίποτα! Όταν λοιπόν βρέθηκα με υπουργούς παιδείας και πολιτισμού και μιλούσαμε, απογοητεύτηκα. Έχουν μια ξύλινη γλώσσα και μιλάνε, δεν είναι καθόλου ερωτικοί αυτοί οι άνθρωποι! Εγώ νομίζω πως μπαίνουν στην διαδικασία ακόμα και το σεξ, να το κάνουν επάγγελμα όπως οι πόρνες και εγώ δεν αντέχω την πορνεία γιατί δεν μπορώ ούτε να την βιώσω ούτε να την αντιληφθώ. Μπορώ να το αντιληφθώ μόνο ως ένα σημείο.
Τα αρχαία χρόνια υπήρχαν πόρνες, σήμερα όμως το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πόρνες και πόρνοι που είναι και στο πνεύμα πόρνοι, όχι μόνο στη σάρκα.
Ζούμε σε μια πόλη που η εικόνα της είναι αντανάκλαση της ζωής της, παντού υπάρχουν όλων των χρωμάτων και των αποχρώσεων πόρνες και κανείς δεν ασχολείται. Ζούμε σε μια πόλη που διακινούνται ναρκωτικά και κανείς δεν κάνει τίποτα.
Μιλάμε για την αστυνομία, που έχει δύο πρόσωπα. Έχει κάτι παιδάκια που τα βλέπεις και τα χαίρεσαι στην όψη,αλλά υπηρετούν ένα σύστημα που δεν ξέρουν κιόλας να το υπερασπιστούν και είναι και ψευτοτσαμπουκάδες, χτυπάνε γυναίκες, πουλάνε μούρη εκεί που αισθάνονται ότι τους παίρνει. Το ένα λοιπόν, είναι αντανάκλαση του άλλου.
Όπως σου είπα και πριν έχω ήδη κάνει προσπάθειες να μιλήσω με πολιτικούς, δεν καταλαβαίνουν τίποτα! Είναι ψεύτες, είναι κρυψίνοι, έχουν χάσει την ανθρώπινη τους υπόσταση και αστυνομεύουν τον εαυτό τους!
Παρόλα αυτά όμως, ο κόσμος τους ψηφίζει…
Εγώ δεν ψήφισα. Ντρέπομαι που το λέω γιατί δεν μου αρέσει να κάνω τον έξυπνο και τον μάγκα αλλά είναι αφορμή για να λέω κάθε φορά ότι εξεπλάγην από τον πρώτο πολίτης της χώρας, που το βράδυ των εκλογών προσέβαλε ευθέως τους ανθρώπους που δεν πήγαν να ψηφίσουν, λέγοντας πως είναι άνθρωποι του καναπέ.
Εγώ δέχομαι ότι υπήρχε και ένα μέρος ανθρώπων του καναπέ, νομίζω όμως, ό,τι πιο υγιές υπάρχει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα είναι οι άνθρωποι που απείχαν. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί μια νέα κατάσταση γιατί δεν μπορείς συνέχεια να πηγαίνεις να ψηφίζεις πολιτικούς που σου λένε τα ίδια και τα ίδια!
Αν βάλεις μια απάντηση του Παπανδρέου ή της Παπαρήγα ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού πριν είκοσι χρόνια, θα δεις ότι λένε ουσιαστικά τα ίδια πράγματα όταν απαντούν στα ερωτήματα που τους θέτουν και ο λαός που είναι από κάτω και τους κουνάει την σημαία!
Είστε και κήρυκας εθελοντισμού στα «Special Olympics» , που θα πραγματοποιηθούν το καλοκαίρι στην Αθήνα. Έχουν εκφραστεί φόβοι πως παρόλο που το εισιτήριο θα είναι μηδενικής αξίας, τα στάδια δεν θα καταφέρουν να γεμίσουν. …
Σιγά μην γεμίσουν!
Εσείς είστε βέβαιος λοιπόν… Αυτό τι πιστεύετε πως δείχνει για τον χαρακτήρα και την νοοτροπία του νεοέλληνα;
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι και λίγο αυτονόητο, ο Έλληνας έχει μάθει να θαυμάζει το ισχυρό, όχι το αδύναμο. Αυτά τα παιδιά βέβαια, είναι παιδιά που δεν έχουν μέσα τους θυμό. Έχουν μάθει να αγαπάνε και θέλουν να ζήσουν…
Οι Έλληνες στο παρελθόν ακόμα και οι γονείς αυτών των παιδιών, ντρεπόντουσαν και τα έκρυβαν. Τώρα γίνεται μια προσπάθεια από την Γιάννα Δεσποτοπούλου , που ηγείται του κινήματος των «Special Olympics», να βρει χορηγούς και να κάνει πράγματα, είναι σημαντικοί αυτοί οι αγώνες.
Είναι κοινωνικό σύμπλεγμα να μιλάμε για τα άτομα με αναπηρίες και να τα λέμε άτομα με ειδικές ανάγκες γιατί δεν έχουν καμία ξεχωριστή ανάγκη, πέρα από αυτές που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Επομένως ο όρος είναι αδόκιμος!
Την χρονιά που μας πέρασε υποδυθήκατε στην σειρά του MEGA, «Τα μυστικά της Εδέμ» έναν αστυνομικό, έναν ρόλο που μόνο κωμικό δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς. Θα θέλατε να κάνετε κάτι ανάλογο και στο θέατρο; Εννοώ θα παίζατε έναν ρόλο τελείως κόντρα; Έναν ήρωα από κάποια τραγωδία για παράδειγμα.
Δύσκολα, θα το ήθελα, αλλά νομίζω πως πιο εύκολα θα μπορούσα να παίξω κωμωδία στο αρχαίο ελληνικό δράμα γιατί μου είναι πιο οικεία.
Έχετε παίξει σε αρχαία κωμωδία;
Δεν έχω παίξει δυστυχώς. Έχω κάνει μόνο έναν αφηγητή,σε μια παράσταση του Βολανάκη, που συνέδεε διάφορα έργα του Αριστοφάνη.
Γιατί δεν θα παίζατε;
Γιατί έχω θαυμάσει πολλούς μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς σε τραγωδίες. Αυτό που με εξιτάρει είναι να παίξω Αριστοφάνη, θα το ήθελα πολύ…
Ποια είναι η μεγαλύτερη πλάνη που έχουν οι θαυμαστές σας για εσάς κ. Ζουγανέλη;
Ο Γιάννης Ζουγανέλης στο cosmo.gr 2 by cosmogr
Τον Γιάννη Ζουγανέλη παρακολουθούμε στην παράσταση : «Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ»
ΧΩΡΑ-ΣΚΗΝΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ
Αμοργού 20, Κυψέλη
Τηλ.: 2108673945
Παραστάσεις: Απόγ: Σάβ. 6 μ.μ. Βραδ: Τετ.-Σάβ., 9.15 μ.μ., Κυρ. 8 μ.μ.
Εισ.: € 23, φοιτ.: € 17.
Διάρκεια: 135'
Και φυσικά στην "ΑKTH" στην Οδό Πειραιώς ,όπου μπορείτε να τον απολαύσετε για ακόμη δύο εβδομάδες (8/4-9/4 και 15/4-16/4) ως "Διαόλου κάλτσα" μαζί με τον Σάκη Μπουλά, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Μπάμπη Στόκα, τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο και μια εξαιρετική ομάδα μουσικών.
Και για να πάρετε μια μικρή γεύση το cosmo.gr ήταν και εκεί:
Ο Γιάννης Ζουγανέλης στην Ακτή Πειραιώς by cosmogr ΠΗΓΗ :cosmo.gr Link:[http://cosmo.gr/ArtsEnt/Hellas/317168.html]