Στον σεισμό η οδηγία είναι μία: εάν βρίσκεσαι σε κλειστό χώρο προφυλάξου κάτω από ένα έπιπλο μέχρι να σταματήσει η δόνηση. Κανείς δεν συνιστά να τρέξεις στον δρόμο κατεβαίνοντας από τις σκάλες ή μπαίνοντας σε ασανσέρ. Πολύ περισσότερο να πηδήξεις από το μπαλκόνι.
Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ούτε σχολή διοικητικών παραγόντων, ούτε εγχειρίδιο για τα δύσκολα. Παρότι είναι αναγκαίο για τους προέδρους καθώς οι κρίσεις δεν έρχονται με... ραντεβού. Οι παίκτες της ΑΕΚ για παράδειγμα που αποθεώθηκαν κατά την επιστροφή της αποστολής στην Αθήνα τα ξημερώματα της προηγούμενης Πέμπτης γιατί πήραν την πρόκριση στον τελικό, το βράδυ της περασμένης Κυριακής ήταν κόκκινο πανί για τον κόσμο τους. Και επειδή η οργή των οπαδών πολλές φορές θολώνει το μυαλό υποχρεώθηκε ο πρόεδρος Σταύρος Αδαμίδης πριν έρθουν τα χειρότερα να ζητήσει δημοσίως συγνώμη για την εξάρα από τον Ολυμπιακό. Το ίδιο πρόσωπο που έγινε ένα με τους οπαδούς κραυγάζοντας σύνθημα κατά του Ολυμπιακού βρέθηκε απολογούμενος μέσα σε τέσσερις ημέρες.
Αυτό το σκωτσέζικο ντους το έζησε πολλές φορές φέτος ο Θόδωρος Ζαογράκης. Ο άνθρωπος που τον κάθισαν πριν από 3,5 χρόνια σηκωτό στην προεδρική καρέκλα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ. Ο Ζαγοράκης γνώρισε την απόλυτη αποθέωση κατά την περασμένη αγωνιστική περίοδο μετά την κατάληψη της 2ης θέσης από τον ΠΑΟΚ, και κατά την διάρκεια της θριαμβευτικής πορείας στο Europa League. Φυσιολογική η αντίδραση των φίλων του “Δικεφάλου”. Ενιωσε όμως και την αμφισβήτηση μετά την ήττα από την Καβάλα, τον Ατρόμητο και τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα και προσφάτως, περισσότερο έντονα, μετά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο. Ο θυμός σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι το αναμενόμενο συναίσθημα απλώς το ζήτημα είναι οι παρενέργειες του.
Στον ΠΑΟΚ οι αντιδράσεις, πλην των όσων έγιναν μετά το τέλος του αγώνα Κυπέλλου, δεν έφτασαν στα άκρα γεγονός που δείχνει ότι η δυναμική του ονόματος Ζαγοράκη λειτουργεί ακόμη ως “ανεμοφράκτης” στις θύελλες για τους περισσότερους ΠΑΟΚτσήδες.
Η Θεσσαλονίκη είναι σε σχέση με την Αθήνα μικρή πόλη οπότε εκτός από την κριτική και η κακοήθεια ταξιδεύει με πολύ γρήγορο ρυθμό και στο διάβα της καταστρέφει τα πάντα όπως το τσουνάμι της Ιαπωνίας. Καθώς φαίνεται όμως η πλειονότητα των φίλων του ΠΑΟΚ “καμένοι” από το οδυνηρό παρελθόν δεν είναι πρόθυμοι πλέον να απαξιώσουν με συνοπτικές διαδικασίες ένα μέγεθος όπως ο σημερινός πρόεδρος της ομάδας. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν του χρεώνουν τα λάθη τα οποία έγιναν στον σχεδιασμό της ομάδας και τα οποία υποχρεώνουν τον ΠΑΟΚ που ξεκίνησε τη χρονιά με στόχο τον πρωταθλητισμό να βρίσκεται τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος 26 βαθμούς πίσω από τον πρώτο Ολυμπιακό και 16 πίσω από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Σε μία χρονιά μάλιστα που οι δύο βασικοί του αντίπαλοι στην διεκδίκηση της κορυφής έκαναν πολλά στραβοπατήματα. Ούτε βεβαίως είναι ένδειξη υγείας το γεγονός ότι σε 27 αγώνες πέτυχε 29 γκολ και δέχτηκε ισάριθμα!
Ο ΠΑΟΚ παρότι είχε εντυπωσιακή πορεία στην Ευρώπη, κρινόμενος εκ του αποτελέσματος δεν είχε τις επιλογές παικτών εκείνες που απαιτείται ώστε να μπορεί να έχει μία αξιόπιστη αγωνιστική συνέχεια. Το κυριότερο; Η αγωνιστική του εικόνα ακόμη και στα παιχνίδια που έφτανε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν είχε στοιχεία ποιότητας και αυτοματισμούς. Στηριγμένη η ομάδα σε παίκτες όπως οι Κοντρέρας, Γκαρσία, Ιβιτς και Τισρίλο οι οποίοι όμως ηλικιακά δεν μπορούν να αντέξουν χωρίς ανάσες να κουβαλούν δύο καρπούζια σε μία μασχάλη, επόμενο ήταν σε πολλούς αγώνες να χάνει τον βηματισμό της καθώς το ρόστερ είναι φτωχό. Και γίνεται περισσότερο αδύναμο όταν ο άνθρωπος που το διαχειρίζεται δεν έχει την εμπειρία να πάρει από τον κάθε παίκτη το καλύτερο δυνατόν, οδηγούμενος όταν χρειάζεται και σε γενναίες αποφάσεις. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή απ' αυτό που κάνει ο Μάκης Χάβος.
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε αγώνες με την δυναμική που του δίνει ο κόσμος του και με το βάρος του ονόματος του. Αυτό δεν αποτελεί πιστοποίηση μίας ποιοτικής ομάδας ικανής να κάνει την υπέρβαση. Απλώς μπορεί να καταμετρηθεί ως ένας αξιόπιστος αντίπαλος σ' ένα πρωτάθλημα το οποίο το κάνουν ανταγωνιστικό η παρουσία του Ολυμπιακού Βόλου και την Καβάλας στην πρώτη εξάδα του βαθμολογικού πίνακα. Οι φίλοι του “Δικεφάλου” όμως βάζουν ψηλότερα τον πήχη γιατί τους δόθηκε αυτό το δικαίωμα από την περσινή πορεία της ομάδας και την δήλωση του προέδρου το περασμένο καλοκαίρι.
Τούτη τη στιγμή πάντως, που μοιάζει με την ώρα του σεισμού, ο Ζαγοράκης δεν έχει και πολλές επιλογές. Οπότε από το να αρχίσει να κατεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά καλύτερα είναι να παραμείνει στο δωμάτιο, να προστατευθεί κι όταν σταματήσει η δόνηση να πάρει αποφάσεις με καθαρό μυαλό. Στο κάτω κάτω αυτή η ομάδα στα play-off θα βρει αντιπάλους που στην καλή της βραδιά μπορεί να τους ρίξει στο καναβάτσο. Βεβαίως το ζήτημα είναι να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να έχει καλές βραδιές με την βοήθεια των παικτών, γιατί ο Χάβος δεν έδειξε ότι μπορεί να βάλει πλάτη για την επίτευξη αυτού του στόχου. ΠΗΓΗ: contra.gr Link:[]
Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ούτε σχολή διοικητικών παραγόντων, ούτε εγχειρίδιο για τα δύσκολα. Παρότι είναι αναγκαίο για τους προέδρους καθώς οι κρίσεις δεν έρχονται με... ραντεβού. Οι παίκτες της ΑΕΚ για παράδειγμα που αποθεώθηκαν κατά την επιστροφή της αποστολής στην Αθήνα τα ξημερώματα της προηγούμενης Πέμπτης γιατί πήραν την πρόκριση στον τελικό, το βράδυ της περασμένης Κυριακής ήταν κόκκινο πανί για τον κόσμο τους. Και επειδή η οργή των οπαδών πολλές φορές θολώνει το μυαλό υποχρεώθηκε ο πρόεδρος Σταύρος Αδαμίδης πριν έρθουν τα χειρότερα να ζητήσει δημοσίως συγνώμη για την εξάρα από τον Ολυμπιακό. Το ίδιο πρόσωπο που έγινε ένα με τους οπαδούς κραυγάζοντας σύνθημα κατά του Ολυμπιακού βρέθηκε απολογούμενος μέσα σε τέσσερις ημέρες.
Αυτό το σκωτσέζικο ντους το έζησε πολλές φορές φέτος ο Θόδωρος Ζαογράκης. Ο άνθρωπος που τον κάθισαν πριν από 3,5 χρόνια σηκωτό στην προεδρική καρέκλα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ. Ο Ζαγοράκης γνώρισε την απόλυτη αποθέωση κατά την περασμένη αγωνιστική περίοδο μετά την κατάληψη της 2ης θέσης από τον ΠΑΟΚ, και κατά την διάρκεια της θριαμβευτικής πορείας στο Europa League. Φυσιολογική η αντίδραση των φίλων του “Δικεφάλου”. Ενιωσε όμως και την αμφισβήτηση μετά την ήττα από την Καβάλα, τον Ατρόμητο και τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα και προσφάτως, περισσότερο έντονα, μετά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο. Ο θυμός σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι το αναμενόμενο συναίσθημα απλώς το ζήτημα είναι οι παρενέργειες του.
Στον ΠΑΟΚ οι αντιδράσεις, πλην των όσων έγιναν μετά το τέλος του αγώνα Κυπέλλου, δεν έφτασαν στα άκρα γεγονός που δείχνει ότι η δυναμική του ονόματος Ζαγοράκη λειτουργεί ακόμη ως “ανεμοφράκτης” στις θύελλες για τους περισσότερους ΠΑΟΚτσήδες.
Η Θεσσαλονίκη είναι σε σχέση με την Αθήνα μικρή πόλη οπότε εκτός από την κριτική και η κακοήθεια ταξιδεύει με πολύ γρήγορο ρυθμό και στο διάβα της καταστρέφει τα πάντα όπως το τσουνάμι της Ιαπωνίας. Καθώς φαίνεται όμως η πλειονότητα των φίλων του ΠΑΟΚ “καμένοι” από το οδυνηρό παρελθόν δεν είναι πρόθυμοι πλέον να απαξιώσουν με συνοπτικές διαδικασίες ένα μέγεθος όπως ο σημερινός πρόεδρος της ομάδας. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν του χρεώνουν τα λάθη τα οποία έγιναν στον σχεδιασμό της ομάδας και τα οποία υποχρεώνουν τον ΠΑΟΚ που ξεκίνησε τη χρονιά με στόχο τον πρωταθλητισμό να βρίσκεται τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος 26 βαθμούς πίσω από τον πρώτο Ολυμπιακό και 16 πίσω από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Σε μία χρονιά μάλιστα που οι δύο βασικοί του αντίπαλοι στην διεκδίκηση της κορυφής έκαναν πολλά στραβοπατήματα. Ούτε βεβαίως είναι ένδειξη υγείας το γεγονός ότι σε 27 αγώνες πέτυχε 29 γκολ και δέχτηκε ισάριθμα!
Ο ΠΑΟΚ παρότι είχε εντυπωσιακή πορεία στην Ευρώπη, κρινόμενος εκ του αποτελέσματος δεν είχε τις επιλογές παικτών εκείνες που απαιτείται ώστε να μπορεί να έχει μία αξιόπιστη αγωνιστική συνέχεια. Το κυριότερο; Η αγωνιστική του εικόνα ακόμη και στα παιχνίδια που έφτανε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν είχε στοιχεία ποιότητας και αυτοματισμούς. Στηριγμένη η ομάδα σε παίκτες όπως οι Κοντρέρας, Γκαρσία, Ιβιτς και Τισρίλο οι οποίοι όμως ηλικιακά δεν μπορούν να αντέξουν χωρίς ανάσες να κουβαλούν δύο καρπούζια σε μία μασχάλη, επόμενο ήταν σε πολλούς αγώνες να χάνει τον βηματισμό της καθώς το ρόστερ είναι φτωχό. Και γίνεται περισσότερο αδύναμο όταν ο άνθρωπος που το διαχειρίζεται δεν έχει την εμπειρία να πάρει από τον κάθε παίκτη το καλύτερο δυνατόν, οδηγούμενος όταν χρειάζεται και σε γενναίες αποφάσεις. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή απ' αυτό που κάνει ο Μάκης Χάβος.
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε αγώνες με την δυναμική που του δίνει ο κόσμος του και με το βάρος του ονόματος του. Αυτό δεν αποτελεί πιστοποίηση μίας ποιοτικής ομάδας ικανής να κάνει την υπέρβαση. Απλώς μπορεί να καταμετρηθεί ως ένας αξιόπιστος αντίπαλος σ' ένα πρωτάθλημα το οποίο το κάνουν ανταγωνιστικό η παρουσία του Ολυμπιακού Βόλου και την Καβάλας στην πρώτη εξάδα του βαθμολογικού πίνακα. Οι φίλοι του “Δικεφάλου” όμως βάζουν ψηλότερα τον πήχη γιατί τους δόθηκε αυτό το δικαίωμα από την περσινή πορεία της ομάδας και την δήλωση του προέδρου το περασμένο καλοκαίρι.
Τούτη τη στιγμή πάντως, που μοιάζει με την ώρα του σεισμού, ο Ζαγοράκης δεν έχει και πολλές επιλογές. Οπότε από το να αρχίσει να κατεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά καλύτερα είναι να παραμείνει στο δωμάτιο, να προστατευθεί κι όταν σταματήσει η δόνηση να πάρει αποφάσεις με καθαρό μυαλό. Στο κάτω κάτω αυτή η ομάδα στα play-off θα βρει αντιπάλους που στην καλή της βραδιά μπορεί να τους ρίξει στο καναβάτσο. Βεβαίως το ζήτημα είναι να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να έχει καλές βραδιές με την βοήθεια των παικτών, γιατί ο Χάβος δεν έδειξε ότι μπορεί να βάλει πλάτη για την επίτευξη αυτού του στόχου. ΠΗΓΗ: contra.gr Link:[]