«Εφυγε» στον ύπνο του. Πνιγμένος από τους καπνούς μιας φωτιάς που άρχισε να σιγοκαίει το στρώμα του κρεβατιού του. Στο χέρι του ένα αναμμένο τσιγάρο, μια καθημερινή συνήθεια μικρής παρηγοριάς, ενώ αποκοιμήθηκε.
Ο Βαγγέλης Μπάτης, 60 ετών, ζούσε στην «αγκαλιά» του χωριού του. Στο πατρικό του σπίτι, στο Ριζόμυλο, απομονώθηκε μαζί με σοβαρή ψυχική πάθηση, με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπος από νεαρή ηλικία, από τα χρόνια που, επί χούντας, ήταν στο στρατό. Όλοι οι χωριανοί γύρω του είχαν την έννοια του και τον φρόντιζαν.
Πριν όμως από την μαύρη κάπνα που γέμισε το δωμάτιό του, με τις αναθυμιάσεις να τον οδηγούν στον ασφυκτικό θάνατο, είχε προλάβει να τον «πνίξει» η αδιαφορία δημοσίων λειτουργών υγείας. Γιατροί, οι οποίοι φαίνεται να φανατίστηκαν με το σχέδιο του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου για περικοπές σπατάλης στην Υγεία.
Οι γιατροί έκαναν το καθήκον τους... Απέφυγαν τις δαπάνες (!) της ολιγοήμερης φιλοξενίας του σε δημόσιο ίδρυμα ή νοσοκομείο. Η γνωμάτευση γιατρών ότι δεν χρήζει νοσηλείας υπεγράφη δύο μόλις ημέρες πριν βρει φρικτό θάνατο.
Οι δικοί του άνθρωποι έμειναν, εκτός από το πένθος, με την απογοήτευση. Η απώλεια του αγαπημένου τους προσώπου, τους άφησε με την οσμή του καμένου, τη θλιβερή εικόνα των εγκαυμάτων σε σημεία του σώματός του και την τραγική ειρωνεία να έχουν συμμετάσχει στην προσπάθεια να εξέλθει το κράτος από τη χρεοκοπία...!
Το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν με τον κατά καιρούς εγκλεισμό σε ψυχιατρικά ιδρύματα για μικρά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με τους συγγενείς του. Έπειτα επέστρεφε σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση, ήρεμος, πριν τον επόμενο υποτροπιασμό.
Την εβδομάδα πριν τον μοιραίο ύπνο ο γείτονας του 60χρονου, που ήταν καθημερινά κοντά του, διαπίστωσε μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά του. Γνωρίζοντας το ιστορικό ειδοποίησε τον αδερφό του ασθενούς, μεταφέροντάς του ότι είχε κλειστεί για τα καλά στον εαυτό του, είχε γίνει επιθετικός, ελάχιστες φορές έτρωγε και δεν μιλούσε καθόλου.
Ο αδερφός του τον επισκέφθηκε από την Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Είδε από κοντά εκείνα τα «σημάδια» που έδειχναν, όπως καλά ήξερε εδώ και δεκαετίες, ότι χρειαζόταν τουλάχιστον δύο εβδομάδες να παραμείνει σε ψυχιατρική κλινική.
Ήταν Δευτέρα, όταν μετά από εισαγγελική παραγγελία και συνοδεία αστυνομικού μετέφερε τον αδερφό του στο Νοσοκομείο Βόλου για να εξεταστεί από γιατρούς του Ψυχιατρικού Τμήματος. Ήταν την ίδια μέρα που ακολουθούσε μαζί με τον αδερφό του αντίστροφα τη διαδρομή προς το σπίτι.
«Είναι καλά, δεν έχει τίποτε», είπαν οι γιατροί και το υπέγραψαν. Δύο ημέρες μετά, την περασμένη Τετάρτη, τον ειδοποίησαν για το θάνατο του 60χρονου.
Ο αδερφός του 60χρονου, Δημήτρης Μπάτης, τους εξήγησε το ιστορικό. «Δεν έχουμε περιθώρια να φιλοξενούμε τέτοια περιστατικά. Το κράτος, κύριε, είναι καταχρεωμένο», ήταν όμως η απάντηση που πήρε από τους γιατρούς.
Η στιχομυθία, όταν τους ρώτησε εάν πρέπει να αλλάξει κράτος, ήταν: «Να ρωτήσετε το Λοβέρδο...».
Το τραγικό συμβάν ξετύλιξε τη ζωή ανθρώπων που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες και ανάδειξε το σύστημα ψυχιατρικής περίθαλψης. Σε μια κόλλα χαρτί, ο γείτονας του Βαγγέλη Μπάτη, Γιάννης Παπαχρήστος κατέγραψε όσα έζησε από κοντά. Μια επιστολή αγανάκτησης για το απάνθρωπο, όπως αναφέρει, συμβάν. Ήταν άλλωστε ο άνθρωπος που άνοιξε την πόρτα της μονοκατοικίας, όταν οι καπνοί άρχισαν να «δραπετεύουν» από το εσωτερικό της.
«Ο Ε. Μπάτης ήταν ένα άτομο που ζούσε μόνο του, με αρκετά προβλήματα υγείας. Οι συνθήκες διαβίωσής του ήταν άθλιες και οι οικονομικοί του πόροι πενιχροί. Η συμπαράσταση των φίλων, αλλά και όλων των χωριανών του, ήταν αυτό που τον συντηρούσε περισσότερο ηθικά. Καθώς ήταν ένα άτομο κοινωνικό και γνώστης της τρέχουσας καθημερινότητας, ο τρόπος ζωής του του προκάλεσε πολλά ψυχολογικά προβλήματα», περιγράφει ο κ. Παπαχρήστος.
Επανειλημμένα στο παρελθόν ο Βαγγέλης Μπάτης νοσηλεύτηκε στο θεραπευτήριο «Πέτρα Ολύμπου» και σε άλλα θεραπευτήρια. Ο κ. Παπαχρήστος συνεχίζει τη σύντομη περιγραφή:
«Ο αδερφός του που ζει στην Αθήνα και τον στήριζε σε όλη του τη ζωή, βρέθηκε και πάλι κοντά του πέντε μέρες πριν το τραγικό συμβάν. Κατάλαβε πόσο δύσκολη ήταν η κατάστασή του, καθώς ήταν αδύνατο να αυτοεξυπηρετηθεί, να πάρει τη θεραπεία του σωστά, να έχει τη στοιχειώδη υγιεινή του εαυτού του και του χώρου.
Η μόνη βοήθεια που δεχόταν ήταν από το «Βοήθεια στο Σπίτι». Καθημερινά του άφηναν ένα μπολ με φαγητό έξω από το σπίτι. Μετέφερε λοιπόν τον Ε. Μπάτη στο «Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο, ζητώντας να εξεταστεί, αλλά και να νοσηλευτεί στο ψυχιατρικό τμήμα. Ο υπεύθυνος γιατρός του δήλωσε ότι δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια και έστειλε τον ασθενή στο σπίτι του να λαμβάνει εκεί τη θεραπεία.
Όταν επέμεινε, του απάντησε με περισσό θράσος ν’ απευθυνθεί στο Λοβέρδο! Ο άνθρωπος προσπαθούσε να σώσει τον αδερφό του και ο γιατρός περνούσε επαγγελματικές διαμαρτυρίες!!! Ο ασθενής ήταν πλέον ένα άτομο εξαντλημένο, καταβεβλημένο, καταθλιπτικό, και το σπίτι ήταν ένα περιβάλλον απάνθρωπο.
Απογοητευμένος και ανίκανος πια να πείσει τους γιατρούς για την αναγκαιότητα της νοσηλείας τον μεταφέρει σπίτι του...»
Ο επίλογος γράφτηκε δύο ημέρες μετά. «Σήμερα το πρωί», περιγράφει ο κ. Παπαχρήστος για το πρωινό της περασμένης Τετάρτης, «βρήκαμε τον Ε. Μπάτη νεκρό από αναθυμιάσεις... Εγκαύματα υπήρχαν εκτεταμένα στο πρόσωπο, το χέρι και το πόδι του. Και αναρωτηθήκαμε... Τόσο γεμάτη είναι η Ψυχολογική Κλινική του Νοσοκομείου; Δεν βρέθηκε μια γωνιά για να ζήσει μία-δύο κρύες εβδομάδες του χειμώνα; Αυτό είναι το κράτος Πρόνοιας; Και άραγε αυτοί που εκ του ασφαλούς αποφασίζουν «να πάρει θεραπεία ο ασθενής στο σπίτι», δεν κάνουν κατάχρηση εξουσίας σε βάρος κάθε ανθρώπινης ζωής που πέφτει στα χέρια τους, ζητώντας ελπίδα;».
Με αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα στο Ριζόμυλο αποχαιρέτισαν την Παρασκευή για τελευταία φορά τον Βαγγέλη Μπάτη. Ο αδερφός του δηλώνει αποφασισμένος να προκαλέσει τις απαντήσεις των γιατρών μέσω της δικαστικής οδού. Όχι πλέον για τον δικό του άνθρωπο. Είναι αργά πια. Αλλά για τους επόμενους... ΠΗΓΗ:taxydromos.gr
Ο Βαγγέλης Μπάτης, 60 ετών, ζούσε στην «αγκαλιά» του χωριού του. Στο πατρικό του σπίτι, στο Ριζόμυλο, απομονώθηκε μαζί με σοβαρή ψυχική πάθηση, με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπος από νεαρή ηλικία, από τα χρόνια που, επί χούντας, ήταν στο στρατό. Όλοι οι χωριανοί γύρω του είχαν την έννοια του και τον φρόντιζαν.
Πριν όμως από την μαύρη κάπνα που γέμισε το δωμάτιό του, με τις αναθυμιάσεις να τον οδηγούν στον ασφυκτικό θάνατο, είχε προλάβει να τον «πνίξει» η αδιαφορία δημοσίων λειτουργών υγείας. Γιατροί, οι οποίοι φαίνεται να φανατίστηκαν με το σχέδιο του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου για περικοπές σπατάλης στην Υγεία.
Οι γιατροί έκαναν το καθήκον τους... Απέφυγαν τις δαπάνες (!) της ολιγοήμερης φιλοξενίας του σε δημόσιο ίδρυμα ή νοσοκομείο. Η γνωμάτευση γιατρών ότι δεν χρήζει νοσηλείας υπεγράφη δύο μόλις ημέρες πριν βρει φρικτό θάνατο.
Οι δικοί του άνθρωποι έμειναν, εκτός από το πένθος, με την απογοήτευση. Η απώλεια του αγαπημένου τους προσώπου, τους άφησε με την οσμή του καμένου, τη θλιβερή εικόνα των εγκαυμάτων σε σημεία του σώματός του και την τραγική ειρωνεία να έχουν συμμετάσχει στην προσπάθεια να εξέλθει το κράτος από τη χρεοκοπία...!
Το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν με τον κατά καιρούς εγκλεισμό σε ψυχιατρικά ιδρύματα για μικρά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με τους συγγενείς του. Έπειτα επέστρεφε σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση, ήρεμος, πριν τον επόμενο υποτροπιασμό.
Την εβδομάδα πριν τον μοιραίο ύπνο ο γείτονας του 60χρονου, που ήταν καθημερινά κοντά του, διαπίστωσε μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά του. Γνωρίζοντας το ιστορικό ειδοποίησε τον αδερφό του ασθενούς, μεταφέροντάς του ότι είχε κλειστεί για τα καλά στον εαυτό του, είχε γίνει επιθετικός, ελάχιστες φορές έτρωγε και δεν μιλούσε καθόλου.
Ο αδερφός του τον επισκέφθηκε από την Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Είδε από κοντά εκείνα τα «σημάδια» που έδειχναν, όπως καλά ήξερε εδώ και δεκαετίες, ότι χρειαζόταν τουλάχιστον δύο εβδομάδες να παραμείνει σε ψυχιατρική κλινική.
Ήταν Δευτέρα, όταν μετά από εισαγγελική παραγγελία και συνοδεία αστυνομικού μετέφερε τον αδερφό του στο Νοσοκομείο Βόλου για να εξεταστεί από γιατρούς του Ψυχιατρικού Τμήματος. Ήταν την ίδια μέρα που ακολουθούσε μαζί με τον αδερφό του αντίστροφα τη διαδρομή προς το σπίτι.
«Είναι καλά, δεν έχει τίποτε», είπαν οι γιατροί και το υπέγραψαν. Δύο ημέρες μετά, την περασμένη Τετάρτη, τον ειδοποίησαν για το θάνατο του 60χρονου.
Ο αδερφός του 60χρονου, Δημήτρης Μπάτης, τους εξήγησε το ιστορικό. «Δεν έχουμε περιθώρια να φιλοξενούμε τέτοια περιστατικά. Το κράτος, κύριε, είναι καταχρεωμένο», ήταν όμως η απάντηση που πήρε από τους γιατρούς.
Η στιχομυθία, όταν τους ρώτησε εάν πρέπει να αλλάξει κράτος, ήταν: «Να ρωτήσετε το Λοβέρδο...».
Το τραγικό συμβάν ξετύλιξε τη ζωή ανθρώπων που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες και ανάδειξε το σύστημα ψυχιατρικής περίθαλψης. Σε μια κόλλα χαρτί, ο γείτονας του Βαγγέλη Μπάτη, Γιάννης Παπαχρήστος κατέγραψε όσα έζησε από κοντά. Μια επιστολή αγανάκτησης για το απάνθρωπο, όπως αναφέρει, συμβάν. Ήταν άλλωστε ο άνθρωπος που άνοιξε την πόρτα της μονοκατοικίας, όταν οι καπνοί άρχισαν να «δραπετεύουν» από το εσωτερικό της.
«Ο Ε. Μπάτης ήταν ένα άτομο που ζούσε μόνο του, με αρκετά προβλήματα υγείας. Οι συνθήκες διαβίωσής του ήταν άθλιες και οι οικονομικοί του πόροι πενιχροί. Η συμπαράσταση των φίλων, αλλά και όλων των χωριανών του, ήταν αυτό που τον συντηρούσε περισσότερο ηθικά. Καθώς ήταν ένα άτομο κοινωνικό και γνώστης της τρέχουσας καθημερινότητας, ο τρόπος ζωής του του προκάλεσε πολλά ψυχολογικά προβλήματα», περιγράφει ο κ. Παπαχρήστος.
Επανειλημμένα στο παρελθόν ο Βαγγέλης Μπάτης νοσηλεύτηκε στο θεραπευτήριο «Πέτρα Ολύμπου» και σε άλλα θεραπευτήρια. Ο κ. Παπαχρήστος συνεχίζει τη σύντομη περιγραφή:
«Ο αδερφός του που ζει στην Αθήνα και τον στήριζε σε όλη του τη ζωή, βρέθηκε και πάλι κοντά του πέντε μέρες πριν το τραγικό συμβάν. Κατάλαβε πόσο δύσκολη ήταν η κατάστασή του, καθώς ήταν αδύνατο να αυτοεξυπηρετηθεί, να πάρει τη θεραπεία του σωστά, να έχει τη στοιχειώδη υγιεινή του εαυτού του και του χώρου.
Η μόνη βοήθεια που δεχόταν ήταν από το «Βοήθεια στο Σπίτι». Καθημερινά του άφηναν ένα μπολ με φαγητό έξω από το σπίτι. Μετέφερε λοιπόν τον Ε. Μπάτη στο «Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο, ζητώντας να εξεταστεί, αλλά και να νοσηλευτεί στο ψυχιατρικό τμήμα. Ο υπεύθυνος γιατρός του δήλωσε ότι δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια και έστειλε τον ασθενή στο σπίτι του να λαμβάνει εκεί τη θεραπεία.
Όταν επέμεινε, του απάντησε με περισσό θράσος ν’ απευθυνθεί στο Λοβέρδο! Ο άνθρωπος προσπαθούσε να σώσει τον αδερφό του και ο γιατρός περνούσε επαγγελματικές διαμαρτυρίες!!! Ο ασθενής ήταν πλέον ένα άτομο εξαντλημένο, καταβεβλημένο, καταθλιπτικό, και το σπίτι ήταν ένα περιβάλλον απάνθρωπο.
Απογοητευμένος και ανίκανος πια να πείσει τους γιατρούς για την αναγκαιότητα της νοσηλείας τον μεταφέρει σπίτι του...»
Ο επίλογος γράφτηκε δύο ημέρες μετά. «Σήμερα το πρωί», περιγράφει ο κ. Παπαχρήστος για το πρωινό της περασμένης Τετάρτης, «βρήκαμε τον Ε. Μπάτη νεκρό από αναθυμιάσεις... Εγκαύματα υπήρχαν εκτεταμένα στο πρόσωπο, το χέρι και το πόδι του. Και αναρωτηθήκαμε... Τόσο γεμάτη είναι η Ψυχολογική Κλινική του Νοσοκομείου; Δεν βρέθηκε μια γωνιά για να ζήσει μία-δύο κρύες εβδομάδες του χειμώνα; Αυτό είναι το κράτος Πρόνοιας; Και άραγε αυτοί που εκ του ασφαλούς αποφασίζουν «να πάρει θεραπεία ο ασθενής στο σπίτι», δεν κάνουν κατάχρηση εξουσίας σε βάρος κάθε ανθρώπινης ζωής που πέφτει στα χέρια τους, ζητώντας ελπίδα;».
Με αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα στο Ριζόμυλο αποχαιρέτισαν την Παρασκευή για τελευταία φορά τον Βαγγέλη Μπάτη. Ο αδερφός του δηλώνει αποφασισμένος να προκαλέσει τις απαντήσεις των γιατρών μέσω της δικαστικής οδού. Όχι πλέον για τον δικό του άνθρωπο. Είναι αργά πια. Αλλά για τους επόμενους... ΠΗΓΗ:taxydromos.gr