ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΑΘΗΝΑ >Αθήνα >Αθήνα 10-2011 >…Και είμαστε ακόμα εδώ, λιωμένο παγωτό… /

…Και είμαστε ακόμα εδώ, λιωμένο παγωτό…



Μαρία Τσαβαρή, καθηγήτρια γαλλικών

Να μείνουμε ή να φύγουμε; Ιδού το ερώτημα. Να συνεχίσουμε να ζούμε, να κινούμαστε, να αναπνέουμε σε αυτή τη χώρα, στην Αθήνα οι περισσότεροι με την ίδια αυτή καθημερινότητα που μας πλακώνει; Με τα δελτία ειδήσεων και τα καθημερινά ανακοινωθέντα που μας βαραίνουν και περιορίζουν τις προοπτικές μας; Η να πάμε κάπου αλλού; Και πού;

Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν υπάρχει μία μόνο απάντηση. Το «εδώ» το δικό μας ίσως να μη διαφέρει και τόσο από το «εδώ» των Γάλλων, των Ισπανών, των Ιταλών και άλλων λαών που είναι περισσότερο ή λιγότερο κοντά μας.

Στην τελευταία ταινία του Γούντυ Αλλεν, ο πρωταγωνιστής, ένας σύγχρονος Αμερικανός ονειρεύεται το Παρίσι της δεκαετίας του 1920 και όταν με ένα μαγικό τρόπο ταξιδεύει στο χρόνο και μεταφέρεται σε αυτό το χωροχρονικό πλαίσιο, συναντά και άλλους ανθρώπους που και εκείνοι θα ήθελαν να ζούσαν σε μια άλλη περίοδο του παρελθόντος, πιο δημιουργική κατά τη γνώμη τους.

Σε κάθε περίοδο, σε κάθε μέρος οι άνθρωποι θα ήθελαν να ήταν κάπου αλλού, να ζούσαν μια χρυσή εποχή. Δεν έχει σημασία το πού ή το πότε. Σημασία έχει ότι ο άνθρωπος πάντα θέλει κάτι άλλο, γιατί δε βολεύεται με αυτό που έχει… Και πάντα έχει δίκιο και ποτέ δεν εφησυχάζει…

Ειδικά σήμερα στο «εδώ» το δικό μας, τα πράγματα είναι δυσοίωνα και το ξέρουμε όλοι. Κάποιοι λένε ότι έχουμε χρέος να μείνουμε και να βοηθήσουμε την Ελλάδα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι οι νέοι ειδικά χαραμίζονται και πρέπει να φύγουν για να σωθούν.

Έχω βρεθεί στο εξωτερικό όπου και σπούδασα και εργάστηκα και συγκεκριμένα στη Γαλλία. Πίστευα ότι θα έμενα εκεί αλλά τελικά επέστρεψα. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν έκανα καλά και αν ίσως πάλι κάποια στιγμή θα επιστρέψω πίσω στη Γαλλία.

Και τότε που ζούσα στο εξωτερικό και σήμερα που μένω στην Ελλάδα σκέφτομαι ότι πατρίδα είναι εκείνο το μέρος που είναι η καρδιά μας. Ακούγεται ίσως ποιητικό αλλά δεν είναι, είναι πολύ απλό.

Το σημαντικό είναι να ακούσουμε την καρδιά μας και να νιώσουμε πού χτυπάει καλύτερα. Αλλά το θέμα είναι να έχουμε και καρδιά και να χτυπάει, γιατί έτσι όπως ζούμε τελευταία, σα να μας έχουν πάρει λίγο την καρδιά μας η οποία χτυπάει μόνο για να μας κρατάει στη ζωή, ίσα ίσα οι παλμοί για να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε και πάλι από την αρχή…

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένα χρέος και κανένα πρέπει. Χρέος έχει ο καθένας προς τον εαυτό του να ζει με αξιοπρέπεια και όσο μπορεί ευτυχισμένος. Δεν υπάρχει συνταγή, μόνο ένας τεράστιος χάρτης χωρίς πυξίδα και εμείς ταξιδευτές με λιγοστές αποσκευές και τεράστια δίψα. Το χάρτη του ο καθένας τον φτιάχνει ο ίδιος από μόνος του και κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για τίποτα ούτε και να τον συμβουλέψει. Κάθε συμβουλή είναι πλέον άχρηστη.

Δε θεωρώ βέβαια ότι θα ήταν καλό να αφεθούμε να μας πάρει το ρέμα. Η διεκδίκηση πρέπει να υπάρχει και οι τρόπο διεκδίκησης να βρεθούν. Και συλλογικά και προσωπικά. Απλά αναρωτιέμαι για το πώς η κινητοποίηση του σύγχρονου Έλληνα θα αφυπνίσει και τους κυβερνώντες να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για τον τόπο, γιατί αυτό είναι κάτι που εκλείπει τα τελευταία χρόνια.

Ο μέσος πολίτης αυτή τη στιγμή αναλώνεται σε πράγματα τα οποία θα έπρεπε πλέον να είναι δεδομένα. Ίσως η λύση και μια μορφή λύτρωσης από αυτό τον κατήφορο να έρθει με το χρόνο και για τον καθένα ξεχωριστά.

Καλοτάξιδοι να είμαστε όλοι εύχομαι, είτε μείνουμε εδώ είτε φύγουμε για άλλες πολιτείες, γιατί σε κάθε περίπτωση για ταξίδι πρόκειται. Και για ένα ταξίδι δύσκολο «…με Λαιστυγόνας και Κύκλωπας …» για τους περισσότερους που αναζητούν την Ιθάκη τους, δηλαδή την εκπλήρωση τους ως Άνθρωποι.


* Το nooz.gr έχει ανοιχτό διάλογο με τους αναγνώστες του και ανοίγει εκ νέου το βήμα. Στείλτε μας τις απόψεις και τις παρατηρήσεις σας στο info@nooz.gr, αρθρογραφήστε επί του ερωτήματος "Μένουμε ή όχι στην Ελλάδα της κρίσης;" ή σε θέμα σχετικό. Σας περιμένουμε.


Διαβάστε επίσης:
"Κακά νιάτα, καλά γεράματα"
Φεύγω ή μένω; Επιστρέφω! Crazy, ε;
Τρία ανέκδοτα, μια παραβολή, ένα επιμύθιο
"Καλά μεσάνυχτα Έλληνες"
"Ή ταν ή επί τας!"
"Μένω Ελλάδα, αγωνίζομαι"
"Εγκλωβισμένοι στον πλανήτη Γη"
"Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια"
Ψάχνοντας την “Τροία”;
"Η παρτενέρ αρχίζει να κάνει ατασθαλίες..."
"Τα καράβια μου καίω"
Ένας κούκος δεν φέρνει την κρίση
Τώρα είναι αργά για δάκρυα…
Σύγκρουση καρδιάς και μυαλού
Διδάσκοντας (σ)την κρίση
"Αν έφευγα τώρα θα ένιωθα ρίψασπις"
Ο επιμένων (ελλη)νικά!
"Ας δούμε την αλήθεια κατάματα" ΠΗΓΗ : Nooz.gr Link:[]
Page Tags:

 
Home | Αθήνα |