Εχει φτάσει στην οδό Φυλής, στο κέντρο της Αθήνας, κάπως αργά για ψώνια. Περνά μια πολυκατοικία στην οποία κάποιος έγραψε με σπρέι: «Σε αυτή την εποχή ούτε λεφτά για ψωμί». Κρατά μια μπλε πλαστική σακούλα. Τσεκάρει με το βλέμμα του παρατημένα καφάσια και κοντοστέκεται μπροστά σε μια άλλη επιγραφή: «Μάσα; Λείπει. Ανάσα; Λείπει». Το ρολόι δείχνει τέσσερις. Οι ντελάληδες έχουν πια βραχνιάσει. Οι περισσότεροι πάγκοι έχουν στοιβαχτεί στα Ντάτσουν και η μυρωδιά του απορριμματοφόρου του δήμου που πλησιάζει από τα βάθη του δρόμου σηματοδοτεί το τέλος της λαϊκής αγοράς για σήμερα. Οχι όμως και για τον κ. Λευτέρη. Φορά πράσινο φανελάκι, βερμούδα και λευκά αθλητικά παπούτσια. Εχει κρεμάσει τα γυαλιά πρεσβυωπίας στον λαιμό του. Ψαχουλεύει σωρούς από φρούτα και λαχανικά που παράπεσαν. Δεν φαίνεται επιλεκτικός. Ανασύρει μια χτυπημένη μελιτζάνα και τη ρίχνει στη σακούλα. Βρίσκει ένα τελάρο με ζουλιγμένα ροδάκινα. Τα βάζει κι αυτά μέσα. Ψαχουλεύει ένα χαρτοκιβώτιο με ξεζουμισμένα πορτοκάλια. Θα τα αξιοποιήσει και αυτά. Σε αυτό τον δρόμο ο κ. Λευτέρης μαζεύει το γεύμα του.
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ. Εχει συμπληρώσει έναν χρόνο ως «συλλέκτης τροφίμων». Δεν βουτά σε κάδους σκουπιδιών, αλλά τρέφεται με τα απομεινάρια λαϊκών αγορών. Συχνά - όπως έγινε και το απόγευμα της Τετάρτης στην οδό Φυλής - διαπραγματεύεται και με τους υπαλλήλους καθαριότητας. Θέλει να κερδίσει χρόνο προτού σκουπίσουν το οδόστρωμα. Ενας από αυτούς τον ρωτά αν θέλει ένα πεπόνι που έμεινε πίσω, πριν το πάρει και το ρίξει στο σκουπιδιάρικο. Ο κ. Λευτέρης λέει ότι είναι 70 ετών, αλλά δεν μοιράζεται το επώνυμό του. Συνταξιούχος ηλεκτρολόγος και πολύτεκνος. Ενας από τους γιους του έφυγε πρόσφατα στο εξωτερικό για να αναζητήσει δουλειά. Λέει ότι το σπίτι του κάηκε στις αρχές του 2010, μόλις είχε καταφέρει να αποπληρώσει το στεγαστικό δάνειο. Για έξι μήνες τον φιλοξενούσαν συγγενείς και τώρα ξεχρεώνει σε δόσεις τους τεχνίτες που ανέλαβαν την ανακαίνιση του δικού του. Λέει ότι στο σπίτι του τρώει με δανεικά σερβίτσια. «Δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Προσπαθούμε να κόψουμε απ' όπου μπορούμε. Ούτε ρούχα αγοράζουμε», προσθέτει.
Οι «συλλέκτες τροφίμων» δεν είναι καινούργιο κοινωνικό φαινόμενο. Σύμφωνα με εμπόρους εμφανίζονταν στις λαϊκές αγορές από το 2006. Ούτε είναι κομμάτι μόνο της ελληνικής πραγματικότητας. Παρόμοιες σκηνές κατέγραφε ο γαλλικός Τύπος στα προάστια του Παρισιού - συγκεκριμένα στην εργατική συνοικία Μπελβίλ - το 2009. Ο Μαρτέν Χιρς, υπεύθυνος του προγράμματος κοινωνικής πρόνοιας που υποστηρίζεται από τη γαλλική κυβέρνηση, είχε δηλώσει τότε ότι οι «συλλέκτες ανήκουν σε ένα ευάλωτο τμήμα της κοινωνίας που πρέπει να βοηθηθεί».
ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ. Στην Αθήνα το φαινόμενο εντάθηκε τους τελευταίους πέντε μήνες, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο καθαριότητας Ανδρέα Βαρελά. «Ειδικά στην οδό Μιχαήλ Βόδα, όποτε έχει λαϊκή μαζεύεται πολύς κόσμος που αναζητεί με αυτό τον τρόπο την τροφή του», λέει. Αντίστοιχες εικόνες συναντά κανείς στον Κολωνό, στα Πετράλωνα και στην Κυψέλη. Ωστόσο το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο κέντρο της πόλης. Παρατηρείται σε αρκετές από τις 180 λαϊκές αγορές που λειτουργούν εβδομαδιαία σε Αθήνα και Πειραιά. Εμφανίζεται - σε μεγάλο βαθμό - σε εργατικές συνοικίες στο Περιστέρι και την Καλλιθέα. Και εξαπλώνεται σε περιοχές μεσαίων οικονομικά στρωμάτων όπως η Αγία Παρασκευή, η Γλυφάδα και το Χαλάνδρι. Σε πρόσφατη επίσκεψή μας στη λαϊκή αγορά του Χαλανδρίου μια έμπορος χάρισε σε έναν άντρα ένα τελάρο με πατάτες. Αλλοι δύο άνθρωποι έψαχναν κάτω και πίσω από τους πάγκους για προϊόντα δεύτερης διαλογής. Link:[http://ourlife.gr/permalink/7300.html]
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ. Εχει συμπληρώσει έναν χρόνο ως «συλλέκτης τροφίμων». Δεν βουτά σε κάδους σκουπιδιών, αλλά τρέφεται με τα απομεινάρια λαϊκών αγορών. Συχνά - όπως έγινε και το απόγευμα της Τετάρτης στην οδό Φυλής - διαπραγματεύεται και με τους υπαλλήλους καθαριότητας. Θέλει να κερδίσει χρόνο προτού σκουπίσουν το οδόστρωμα. Ενας από αυτούς τον ρωτά αν θέλει ένα πεπόνι που έμεινε πίσω, πριν το πάρει και το ρίξει στο σκουπιδιάρικο. Ο κ. Λευτέρης λέει ότι είναι 70 ετών, αλλά δεν μοιράζεται το επώνυμό του. Συνταξιούχος ηλεκτρολόγος και πολύτεκνος. Ενας από τους γιους του έφυγε πρόσφατα στο εξωτερικό για να αναζητήσει δουλειά. Λέει ότι το σπίτι του κάηκε στις αρχές του 2010, μόλις είχε καταφέρει να αποπληρώσει το στεγαστικό δάνειο. Για έξι μήνες τον φιλοξενούσαν συγγενείς και τώρα ξεχρεώνει σε δόσεις τους τεχνίτες που ανέλαβαν την ανακαίνιση του δικού του. Λέει ότι στο σπίτι του τρώει με δανεικά σερβίτσια. «Δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Προσπαθούμε να κόψουμε απ' όπου μπορούμε. Ούτε ρούχα αγοράζουμε», προσθέτει.
Οι «συλλέκτες τροφίμων» δεν είναι καινούργιο κοινωνικό φαινόμενο. Σύμφωνα με εμπόρους εμφανίζονταν στις λαϊκές αγορές από το 2006. Ούτε είναι κομμάτι μόνο της ελληνικής πραγματικότητας. Παρόμοιες σκηνές κατέγραφε ο γαλλικός Τύπος στα προάστια του Παρισιού - συγκεκριμένα στην εργατική συνοικία Μπελβίλ - το 2009. Ο Μαρτέν Χιρς, υπεύθυνος του προγράμματος κοινωνικής πρόνοιας που υποστηρίζεται από τη γαλλική κυβέρνηση, είχε δηλώσει τότε ότι οι «συλλέκτες ανήκουν σε ένα ευάλωτο τμήμα της κοινωνίας που πρέπει να βοηθηθεί».
ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ. Στην Αθήνα το φαινόμενο εντάθηκε τους τελευταίους πέντε μήνες, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο καθαριότητας Ανδρέα Βαρελά. «Ειδικά στην οδό Μιχαήλ Βόδα, όποτε έχει λαϊκή μαζεύεται πολύς κόσμος που αναζητεί με αυτό τον τρόπο την τροφή του», λέει. Αντίστοιχες εικόνες συναντά κανείς στον Κολωνό, στα Πετράλωνα και στην Κυψέλη. Ωστόσο το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο κέντρο της πόλης. Παρατηρείται σε αρκετές από τις 180 λαϊκές αγορές που λειτουργούν εβδομαδιαία σε Αθήνα και Πειραιά. Εμφανίζεται - σε μεγάλο βαθμό - σε εργατικές συνοικίες στο Περιστέρι και την Καλλιθέα. Και εξαπλώνεται σε περιοχές μεσαίων οικονομικά στρωμάτων όπως η Αγία Παρασκευή, η Γλυφάδα και το Χαλάνδρι. Σε πρόσφατη επίσκεψή μας στη λαϊκή αγορά του Χαλανδρίου μια έμπορος χάρισε σε έναν άντρα ένα τελάρο με πατάτες. Αλλοι δύο άνθρωποι έψαχναν κάτω και πίσω από τους πάγκους για προϊόντα δεύτερης διαλογής. Link:[http://ourlife.gr/permalink/7300.html]