Ο κύκλος των μετόχων του 2004 έχει κλείσει, η ΑΕΚ πρέπει να πάει παρακάτω. Η ανακοίνωση Νοτιά και το κάλεσμα του προς τους ανενεργούς μετόχους να βάλουν κανένα φράγκο, είναι ουσιαστικά κάλεσμα προς το κενό. Λόγια του αέρα. Ο Γιάννης Ξενάκης σχολιάζει...
Σχετικά links
Super League - Α.Ε.Κ.
Έδωσε 2 εκ. ο Παππάς, έβαλε λεφτά και ο Νοτιάς. Αισιοδοξία για τον φάκελο της αδειοδότησης
Έφτασαν λοιπόν στο σημείο να πανηγυρίζουν στην ΑΕΚ για την παράταση ζωής που πήρε ο σύλλογος. Η αδειοδότηση εξελίχθηκε όλο αυτό το διάστημα σε μείζον ζήτημα. Άλλες ομάδες, ανά την Ευρώπη, κινούνται τούτη την εποχή για να ρυθμίσουν άλλου είδους θέματα. Πέρα από τους στόχους που κυνηγούν, προγραμματίζουν για την επόμενη σεζόν. Τσεκάρουν παίκτες, διαπραγματεύονται με παίκτες, κλείνουν παίκτες. Ανανεώνουν συμβόλαια, συμφωνούν με προπονητές. Στην ΑΕΚ, δεν υπάρχει προγραμματισμός, διότι δεν γνωρίζουμε τι θα της ξημερώσει. Προς το παρόν η ομάδα ζει και αναπνέει από ένα “φιλί ζωής” που μέχρι να δοθεί (από τους μετόχους) έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα (σχεδόν) στο “και πέντε”.
Έχω την αίσθηση ότι ποτέ δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση στην ΑΕΚ. Ούτε στα πέτρινα χρόνια των 80s με αφεντικό τον Ζαφειρόπουλο. Ούτε την εποχή της πλήρους απαξίωσης (ENIC-NetMed) κι ας άρχισαν από τότε τα μεγάλα δεινά, με την παράδοση της ομάδας στη λαίλαπα Ψωμιάδη. Ούτε στην προ-Νικολαΐδη εποχή, γιατί ήταν διαφορετικές οι οικονομικές συγκυρίες και γιατί βρέθηκε στον δρόμο της ΑΕΚ το άγιο 44.
Επτά χρόνια πέρασαν από τότε. Από την άνοιξη του 2004 και το φιλόδοξο εγχείρημα Ντέμη. Εφτά χρόνια στα οποία κατασπαταλήθηκαν τα μεγαλύτερα ποσά στην ιστορία της ομάδας. Επτά χρόνια φαγούρας, στα οποία αντί να επιτευχθεί η εξαγγελθείσα (από Ντέμη) οικονομική εξυγίανση (και ανάπτυξη), τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Ουσιαστικά και τυπικά η ομάδα επέστρεψε στο 2004, στην προ-άρθρου 44 εποχή.
Χωρίς γήπεδο τότε, χωρίς γήπεδο και σήμερα. Χωρίς χρήματα τότε, χωρίς χρήματα και τώρα. Με χρέη στον ουρανό τότε, με χρέη στα ύψη και τώρα. Η ειδοποιός διαφορά του τότε με το σήμερα είναι το όραμα. Η ελπίδα. Τότε υπήρχε ο Ντέμης. Τρελός, ξε-τρελός, μπήκε μπροστά, συσπείρωσε (όλο τον) κόσμο, έδωσε την εντύπωση ότι κάτι πάει να αλλάξει. Διοίκησε με τα λεφτά άλλων, με τα καλά του και τα κακά του. Απέτυχε, σηκώθηκε κι έφυγε. Ή αν προτιμάτε, “τον έφυγαν”.
Σήμερα τι υπάρχει; Τίποτα απολύτως; Ο Αδαμίδης, όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν καταβάλλει, όσο κι αν τρέχει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, δεν μπορεί ούτε να εμπνεύσει, ούτε να δώσει όραμα στον κόσμο. Και βέβαια δεν μπορεί να συνεχίσει να διοικεί με “μνημόνια” και ...ΔΝΤ, εκλιπαρώντας τα αφεντικά να πράξουν τα απολύτως απαραίτητα για τη συντήρηση και επιβίωση της ομάδας.
Το πρόβλημα στην ΑΕΚ δεν είναι ο Αδαμίδης, ούτε ο Δημητριάδης, την κεφαλή των οποίων ζήτησε με χυδαίους χαρακτηρισμούς η βάση της original, που είναι προφανές ότι διαχώρισε τη θέση της από τον Χατζηχρήστο (Έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν διάφορες τάσεις στους κόλπους της οργανωμένης παράταξης, αν κρίνουμε κι από την ανακοίνωση της Κομοτηνής που βροντοφώναξε “κάτω τα χέρια από τον Βασιλομπίλαρο”).
Το πρόβλημα στην ΑΕΚ είναι ότι ασχολούνται μαζί της άνθρωποι που δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενο. Εξ αποστάσεως. Έβαλαν μπροστά τον Αδαμίδη, τράβηξαν την κουρτίνα και εξαφανίστηκαν. Ο μεν από τη Ν.Υόρκη, έδωσε σημεία ζωής ύστερα από πολλούς μήνες.
Θυμήθηκε την ύστατη στιγμή ότι είναι μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ, έβγαλε μια δακρύβρεχτη ανακοίνωση, έκανε και δηλώσεις για πρώτη φορά εναντίον Νικολαΐδη. Ο δε άλλος από την Αθήνα, έδωσε τα τελευταία δυο εκατομμύρια (το “φιλί ζωής”που λέγαμε, συν τα δολάρια του έτερου μεγαλομετόχου από την Αμερική) και ψάχνει τρόπος διαφυγής. Για να πάψει να πληρώνει από “βλακεία”.
Ο κύκλος των μετόχων του 2004 έχει κλείσει, η ΑΕΚ πρέπει να πάει παρακάτω. Η ανακοίνωση Νοτιά και το κάλεσμα του προς τους ανενεργούς μετόχους να βάλουν κανένα φράγκο, είναι ουσιαστικά κάλεσμα προς το κενό. Λόγια του αέρα. Ποιος, αλήθεια, από τους πρώην να βάλει χρήματα; Ο Πόλυς και ο Γκίκας πλήρωσαν με σχεδόν 3,5 εκατομμύρια ευρώ (τον Φεβρουάριο του 2010) την “ελευθερία” τους από την ΑΕΚ. Κι απ' ότι λένε στον χώρο της ΑΕΚ, δεν υπάρχει γι' αυτούς ταξίδι επιστροφής. Ο Κανελλόπουλος, διέγνωσε ...εγκαίρως την κατάσταση,
κατάλαβε ότι ερχόταν “τσουνάμι” και εφηύρε το κόλπο της μεταβίβασης των μετοχών στην ερασιτεχνική. Η οποία ερασιτεχνική, εάν και εφόσον έγιναν όλα νομότυπα (και όχι μόνο στα λόγια), θα πρέπει στο επίσημο μετοχολόγιο να εμφανίζεται ότι κατέχει ποσοστό άνω του 20%. (Το μετοχολόγιο, άλλη πονεμένη ιστορία. Ουδείς το έχει δει, για να διαβάσει και τις μεταβολές που έχουν σημειωθεί...)
Σε ποιον άλλον απευθυνόταν ο Νοτιάς; Ο (Νάσος) Θανόπουλος, με βάση το ποσοστό του, λέγεται πώς έβαλε ένα μικρό ποσό. Και μένει ο Ντέμης. Η δήλωση του Νοτιά (στο “Goal”) ότι τον Οκτώβριο πλήρωσε τον Φερέρ και τους βοηθούς του για να κάνουν διακοπές στην Ισπανία, ήταν η πρώτη του αιχμηρή βολή κατά Ντέμη αυτά τα 7 χρόνια. Ο οποίος Νικολαΐδης, απέχει συνειδητά και για να επιστρέψει (μια μέρα) στην ΑΕΚ, θα πρέπει να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες. Να έχει ανακτήσει (σε μεγάλο βαθμό) τη στήριξη και αποδοχή της πλατιάς μάζας των φιλάθλων της ΑΕΚ.
Επιπροσθέτως να έχει βρει έναν καινούριο Νοτιά κι έναν καινούριο Παππά, για να βάλουν τα χρήματα. Κι αν του πει κανείς σήμερα του Ντέμη, να βοηθήσει οικονομικά την ομάδα (ανάλογα με το ποσοστό του) η απάντηση από τον ίδιο είναι δεδομένη: Τέσσερα χρόνια στην ΑΕΚ, έβαλε ασυγκρίτως περισσότερα από τον Νοτιά και τον Παππά. Συγκριτικά με την περιουσία του και την περιουσία των δυο μεγαλομετόχων.
Η ΑΕΚ δεν μπορεί τίποτα πλέον να περιμένει από τους μετόχους του 2004. Οι ανενεργοί είναι παρελθόν, οι ενεργοί πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν, διότι τον Ιούνιο θα αρχίσει το νέο τροπάριο. Με τα τουλάχιστον 5 εκατομμύρια που θα πρέπει να μπουν για να κλείσει η τρύπα της χρονιάς. Για να μην κάνει προσφυγή κανένας Σκόκο ή όπως αλλιώς θα λέγεται, ό,τι συνέβη βλακωδώς τον Γενάρη με τον Τζιμπούρ. Ο Παππάς και ο Νοτιάς, οφείλουν να ψάξουν και να βρουν λύση. Οι ίδιοι και κανείς άλλος. Λύση στο πρόβλημα (του ιδιοκτησιακού) δεν μπορούν (και δεν πρέπει) να δώσουν οι οργανωμένοι που απειλούν με εμετικούς χαρακτηρισμούς. Λύση στο πρόβλημα δεν θα δώσουν ούτε οι δημοσιογράφοι. Μονάχα ο Παππάς και ο Νοτιάς είναι οι αρμόδιοι. Να ορίσουν διάδοχο κατάσταση. Για να μην διαιωνίζεται μια κατάσταση αρρωστημένη. Με το ζόρι η ΑΕΚ δεν θέλει κανέναν για αφεντικό της.
Ο ένας (Παππάς) δεν προσδοκά τίποτα από την ΑΕΚ, είναι προφανές ότι δεν “βλέπει” κατασκευή γηπέδου και θέλει να απεμπλακεί. Τα λεφτά που έβαλε (πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ) δεν θα τα πάρει ποτέ πίσω. Και φυσικά ουδείς μπορεί να τον υποχρεώσει να βάλει κι άλλα. Από τη στιγμή που δεν του αρέσουν η ποδοσφαιρική δημοσιότητα και ο ρόλος του μεγαλοπαράγοντα, είναι προτιμότερο για τον ίδιο και την ΑΕΚ να αποσυρθεί.
Ο άλλος (Νοτιάς), επίσης δεν πρόκειται να πάρει πίσω τα περισσότερα από 15 εκατομμύρια που έχει επενδύσει στην ΑΕΚ. Ούτε μπορεί να διοικεί την ΑΕΚ από τη Ν.Υόρκη. Αλλά και εδώ να έμενε, μάλλον δεν θα ήταν ο καταλληλότερος γι' αυτόν τον ρόλο. Σε αντίθεση όμως με τον Παππά, έχει συμφέροντα στην ΑΕΚ. Το προπονητικό. Υπάρχει μια 12ετής σύμβαση. Υπάρχει ένα ενοίκιο. Πολλοί μιλάνε για αποικιοκρατική σύμβαση και για ληστρικό μίσθωμα. Ο Νοτιάς περιμένει από την ΑΕΚ να του στείλει τα ενοίκια και η ΑΕΚ περιμένει από τον Νοτιά να της στείλει το τσεκ με τα δολάρια. Φαύλος κύκλος! Το ζήτημα είναι πως ο Νοτιάς καίγεται να εξασφαλίσει ότι τα επόμενα 12 χρόνια η ΑΕΚ θα χρησιμοποιεί τα Σπάτα. Και θα πληρώνει γι' αυτά.
Δυστυχώς για την ΑΕΚ, ο Μελισσανίδης θα συνεχίσει να δηλώνει “απών”. Το “κεφάλαιο ΑΕΚ” καταπώς φαίνεται έχει κλείσει οριστικά, από τη στιγμή που υπάρχουν άλλες προτεραιότητες στη ζωή του (μπίζνες, μπίζνες, μπίζνες). Κι εδώ που τα λέμε, έτσι όπως είναι σήμερα η οικονομική κατάσταση του τόπου κι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σκορπίσει τα ωραία του λεφτά. Όσο δύσκολο όμως κι αν είναι, ο Παππάς και ο Νοτιάς οφείλουν να βρουν λύση. Καλή, κακή, μέτρια, να είναι λύση. Η επόμενη μέρα. Και μακάρι να βγει αληθινό το σενάριο, ότι (συνεχίζει να) συνομιλεί για το αύριο της ΑΕΚ με τον Παππά ο Γιώργος Δαλακούρας. Για να εισέλθει στην ΑΕΚ, με γκρουπ επιχειρηματιών...
ΥΓ: Να υποθέσουμε ότι ο Παππάς, εκτός από τον Κοζώνη (πριν από 15-16 μήνες),”έψαξε” και τον Μακρή πριν συνομιλήσει μαζί του σε σοβαρή βάση. “Έψαξε” για την περιουσία του στην Αυστραλία, για τις παρέες του στην Αθήνα και τον καφέ που πίνει πυκνά συχνά στην Ηλιούπολη...
ΥΓ 2: Δεν υπάρχει Σαραντίτης για την ΑΕΚ...
ΥΓ 3: Δεν τρελάθηκε ξαφνικά ο πρόεδρος του Ηρακλή Ισπανίας να δηλώνει πως είχε συμφωνήσει με τον Χιμένεθ. Λίγο μετά την εξευτελιστική παράσταση της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Συνεπώς, ο ατζέντης του Ανδαλουσιανού, όσο κι αν διαψεύδει, δεν πείθει. Έτσι κι αλλιώς, ο Χιμένεθ δείχνει να είναι τελειωμένη ιστορία. Και καμιά κατάκτηση Κυπέλλου, δεν θα ξεπλύνει την ντροπή του 6-0. Το ζήτημα είναι να μην φορτωθεί κι άλλη αποζημίωση η ΑΕΚ...
ΥΓ 4: Καλό θα είναι να διευκρινίσει ο Χατζηχρήστος, αν προσυπογράφει την ανακοίνωση του Σαββάτου. Από τη στιγμή που έχει (και) θεσμικό ρόλο στην ΑΕΚ, είναι τουλάχιστον άκομψο να αποκαλεί, έτσι όπως αποκαλεί, ο ένας πρόεδρος τον άλλον... ΠΗΓΗ: contra.gr Link:[]
Σχετικά links
Super League - Α.Ε.Κ.
Έδωσε 2 εκ. ο Παππάς, έβαλε λεφτά και ο Νοτιάς. Αισιοδοξία για τον φάκελο της αδειοδότησης
Έφτασαν λοιπόν στο σημείο να πανηγυρίζουν στην ΑΕΚ για την παράταση ζωής που πήρε ο σύλλογος. Η αδειοδότηση εξελίχθηκε όλο αυτό το διάστημα σε μείζον ζήτημα. Άλλες ομάδες, ανά την Ευρώπη, κινούνται τούτη την εποχή για να ρυθμίσουν άλλου είδους θέματα. Πέρα από τους στόχους που κυνηγούν, προγραμματίζουν για την επόμενη σεζόν. Τσεκάρουν παίκτες, διαπραγματεύονται με παίκτες, κλείνουν παίκτες. Ανανεώνουν συμβόλαια, συμφωνούν με προπονητές. Στην ΑΕΚ, δεν υπάρχει προγραμματισμός, διότι δεν γνωρίζουμε τι θα της ξημερώσει. Προς το παρόν η ομάδα ζει και αναπνέει από ένα “φιλί ζωής” που μέχρι να δοθεί (από τους μετόχους) έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα (σχεδόν) στο “και πέντε”.
Έχω την αίσθηση ότι ποτέ δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση στην ΑΕΚ. Ούτε στα πέτρινα χρόνια των 80s με αφεντικό τον Ζαφειρόπουλο. Ούτε την εποχή της πλήρους απαξίωσης (ENIC-NetMed) κι ας άρχισαν από τότε τα μεγάλα δεινά, με την παράδοση της ομάδας στη λαίλαπα Ψωμιάδη. Ούτε στην προ-Νικολαΐδη εποχή, γιατί ήταν διαφορετικές οι οικονομικές συγκυρίες και γιατί βρέθηκε στον δρόμο της ΑΕΚ το άγιο 44.
Επτά χρόνια πέρασαν από τότε. Από την άνοιξη του 2004 και το φιλόδοξο εγχείρημα Ντέμη. Εφτά χρόνια στα οποία κατασπαταλήθηκαν τα μεγαλύτερα ποσά στην ιστορία της ομάδας. Επτά χρόνια φαγούρας, στα οποία αντί να επιτευχθεί η εξαγγελθείσα (από Ντέμη) οικονομική εξυγίανση (και ανάπτυξη), τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Ουσιαστικά και τυπικά η ομάδα επέστρεψε στο 2004, στην προ-άρθρου 44 εποχή.
Χωρίς γήπεδο τότε, χωρίς γήπεδο και σήμερα. Χωρίς χρήματα τότε, χωρίς χρήματα και τώρα. Με χρέη στον ουρανό τότε, με χρέη στα ύψη και τώρα. Η ειδοποιός διαφορά του τότε με το σήμερα είναι το όραμα. Η ελπίδα. Τότε υπήρχε ο Ντέμης. Τρελός, ξε-τρελός, μπήκε μπροστά, συσπείρωσε (όλο τον) κόσμο, έδωσε την εντύπωση ότι κάτι πάει να αλλάξει. Διοίκησε με τα λεφτά άλλων, με τα καλά του και τα κακά του. Απέτυχε, σηκώθηκε κι έφυγε. Ή αν προτιμάτε, “τον έφυγαν”.
Σήμερα τι υπάρχει; Τίποτα απολύτως; Ο Αδαμίδης, όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν καταβάλλει, όσο κι αν τρέχει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, δεν μπορεί ούτε να εμπνεύσει, ούτε να δώσει όραμα στον κόσμο. Και βέβαια δεν μπορεί να συνεχίσει να διοικεί με “μνημόνια” και ...ΔΝΤ, εκλιπαρώντας τα αφεντικά να πράξουν τα απολύτως απαραίτητα για τη συντήρηση και επιβίωση της ομάδας.
Το πρόβλημα στην ΑΕΚ δεν είναι ο Αδαμίδης, ούτε ο Δημητριάδης, την κεφαλή των οποίων ζήτησε με χυδαίους χαρακτηρισμούς η βάση της original, που είναι προφανές ότι διαχώρισε τη θέση της από τον Χατζηχρήστο (Έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν διάφορες τάσεις στους κόλπους της οργανωμένης παράταξης, αν κρίνουμε κι από την ανακοίνωση της Κομοτηνής που βροντοφώναξε “κάτω τα χέρια από τον Βασιλομπίλαρο”).
Το πρόβλημα στην ΑΕΚ είναι ότι ασχολούνται μαζί της άνθρωποι που δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενο. Εξ αποστάσεως. Έβαλαν μπροστά τον Αδαμίδη, τράβηξαν την κουρτίνα και εξαφανίστηκαν. Ο μεν από τη Ν.Υόρκη, έδωσε σημεία ζωής ύστερα από πολλούς μήνες.
Θυμήθηκε την ύστατη στιγμή ότι είναι μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ, έβγαλε μια δακρύβρεχτη ανακοίνωση, έκανε και δηλώσεις για πρώτη φορά εναντίον Νικολαΐδη. Ο δε άλλος από την Αθήνα, έδωσε τα τελευταία δυο εκατομμύρια (το “φιλί ζωής”που λέγαμε, συν τα δολάρια του έτερου μεγαλομετόχου από την Αμερική) και ψάχνει τρόπος διαφυγής. Για να πάψει να πληρώνει από “βλακεία”.
Ο κύκλος των μετόχων του 2004 έχει κλείσει, η ΑΕΚ πρέπει να πάει παρακάτω. Η ανακοίνωση Νοτιά και το κάλεσμα του προς τους ανενεργούς μετόχους να βάλουν κανένα φράγκο, είναι ουσιαστικά κάλεσμα προς το κενό. Λόγια του αέρα. Ποιος, αλήθεια, από τους πρώην να βάλει χρήματα; Ο Πόλυς και ο Γκίκας πλήρωσαν με σχεδόν 3,5 εκατομμύρια ευρώ (τον Φεβρουάριο του 2010) την “ελευθερία” τους από την ΑΕΚ. Κι απ' ότι λένε στον χώρο της ΑΕΚ, δεν υπάρχει γι' αυτούς ταξίδι επιστροφής. Ο Κανελλόπουλος, διέγνωσε ...εγκαίρως την κατάσταση,
κατάλαβε ότι ερχόταν “τσουνάμι” και εφηύρε το κόλπο της μεταβίβασης των μετοχών στην ερασιτεχνική. Η οποία ερασιτεχνική, εάν και εφόσον έγιναν όλα νομότυπα (και όχι μόνο στα λόγια), θα πρέπει στο επίσημο μετοχολόγιο να εμφανίζεται ότι κατέχει ποσοστό άνω του 20%. (Το μετοχολόγιο, άλλη πονεμένη ιστορία. Ουδείς το έχει δει, για να διαβάσει και τις μεταβολές που έχουν σημειωθεί...)
Σε ποιον άλλον απευθυνόταν ο Νοτιάς; Ο (Νάσος) Θανόπουλος, με βάση το ποσοστό του, λέγεται πώς έβαλε ένα μικρό ποσό. Και μένει ο Ντέμης. Η δήλωση του Νοτιά (στο “Goal”) ότι τον Οκτώβριο πλήρωσε τον Φερέρ και τους βοηθούς του για να κάνουν διακοπές στην Ισπανία, ήταν η πρώτη του αιχμηρή βολή κατά Ντέμη αυτά τα 7 χρόνια. Ο οποίος Νικολαΐδης, απέχει συνειδητά και για να επιστρέψει (μια μέρα) στην ΑΕΚ, θα πρέπει να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες. Να έχει ανακτήσει (σε μεγάλο βαθμό) τη στήριξη και αποδοχή της πλατιάς μάζας των φιλάθλων της ΑΕΚ.
Επιπροσθέτως να έχει βρει έναν καινούριο Νοτιά κι έναν καινούριο Παππά, για να βάλουν τα χρήματα. Κι αν του πει κανείς σήμερα του Ντέμη, να βοηθήσει οικονομικά την ομάδα (ανάλογα με το ποσοστό του) η απάντηση από τον ίδιο είναι δεδομένη: Τέσσερα χρόνια στην ΑΕΚ, έβαλε ασυγκρίτως περισσότερα από τον Νοτιά και τον Παππά. Συγκριτικά με την περιουσία του και την περιουσία των δυο μεγαλομετόχων.
Η ΑΕΚ δεν μπορεί τίποτα πλέον να περιμένει από τους μετόχους του 2004. Οι ανενεργοί είναι παρελθόν, οι ενεργοί πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν, διότι τον Ιούνιο θα αρχίσει το νέο τροπάριο. Με τα τουλάχιστον 5 εκατομμύρια που θα πρέπει να μπουν για να κλείσει η τρύπα της χρονιάς. Για να μην κάνει προσφυγή κανένας Σκόκο ή όπως αλλιώς θα λέγεται, ό,τι συνέβη βλακωδώς τον Γενάρη με τον Τζιμπούρ. Ο Παππάς και ο Νοτιάς, οφείλουν να ψάξουν και να βρουν λύση. Οι ίδιοι και κανείς άλλος. Λύση στο πρόβλημα (του ιδιοκτησιακού) δεν μπορούν (και δεν πρέπει) να δώσουν οι οργανωμένοι που απειλούν με εμετικούς χαρακτηρισμούς. Λύση στο πρόβλημα δεν θα δώσουν ούτε οι δημοσιογράφοι. Μονάχα ο Παππάς και ο Νοτιάς είναι οι αρμόδιοι. Να ορίσουν διάδοχο κατάσταση. Για να μην διαιωνίζεται μια κατάσταση αρρωστημένη. Με το ζόρι η ΑΕΚ δεν θέλει κανέναν για αφεντικό της.
Ο ένας (Παππάς) δεν προσδοκά τίποτα από την ΑΕΚ, είναι προφανές ότι δεν “βλέπει” κατασκευή γηπέδου και θέλει να απεμπλακεί. Τα λεφτά που έβαλε (πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ) δεν θα τα πάρει ποτέ πίσω. Και φυσικά ουδείς μπορεί να τον υποχρεώσει να βάλει κι άλλα. Από τη στιγμή που δεν του αρέσουν η ποδοσφαιρική δημοσιότητα και ο ρόλος του μεγαλοπαράγοντα, είναι προτιμότερο για τον ίδιο και την ΑΕΚ να αποσυρθεί.
Ο άλλος (Νοτιάς), επίσης δεν πρόκειται να πάρει πίσω τα περισσότερα από 15 εκατομμύρια που έχει επενδύσει στην ΑΕΚ. Ούτε μπορεί να διοικεί την ΑΕΚ από τη Ν.Υόρκη. Αλλά και εδώ να έμενε, μάλλον δεν θα ήταν ο καταλληλότερος γι' αυτόν τον ρόλο. Σε αντίθεση όμως με τον Παππά, έχει συμφέροντα στην ΑΕΚ. Το προπονητικό. Υπάρχει μια 12ετής σύμβαση. Υπάρχει ένα ενοίκιο. Πολλοί μιλάνε για αποικιοκρατική σύμβαση και για ληστρικό μίσθωμα. Ο Νοτιάς περιμένει από την ΑΕΚ να του στείλει τα ενοίκια και η ΑΕΚ περιμένει από τον Νοτιά να της στείλει το τσεκ με τα δολάρια. Φαύλος κύκλος! Το ζήτημα είναι πως ο Νοτιάς καίγεται να εξασφαλίσει ότι τα επόμενα 12 χρόνια η ΑΕΚ θα χρησιμοποιεί τα Σπάτα. Και θα πληρώνει γι' αυτά.
Δυστυχώς για την ΑΕΚ, ο Μελισσανίδης θα συνεχίσει να δηλώνει “απών”. Το “κεφάλαιο ΑΕΚ” καταπώς φαίνεται έχει κλείσει οριστικά, από τη στιγμή που υπάρχουν άλλες προτεραιότητες στη ζωή του (μπίζνες, μπίζνες, μπίζνες). Κι εδώ που τα λέμε, έτσι όπως είναι σήμερα η οικονομική κατάσταση του τόπου κι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σκορπίσει τα ωραία του λεφτά. Όσο δύσκολο όμως κι αν είναι, ο Παππάς και ο Νοτιάς οφείλουν να βρουν λύση. Καλή, κακή, μέτρια, να είναι λύση. Η επόμενη μέρα. Και μακάρι να βγει αληθινό το σενάριο, ότι (συνεχίζει να) συνομιλεί για το αύριο της ΑΕΚ με τον Παππά ο Γιώργος Δαλακούρας. Για να εισέλθει στην ΑΕΚ, με γκρουπ επιχειρηματιών...
ΥΓ: Να υποθέσουμε ότι ο Παππάς, εκτός από τον Κοζώνη (πριν από 15-16 μήνες),”έψαξε” και τον Μακρή πριν συνομιλήσει μαζί του σε σοβαρή βάση. “Έψαξε” για την περιουσία του στην Αυστραλία, για τις παρέες του στην Αθήνα και τον καφέ που πίνει πυκνά συχνά στην Ηλιούπολη...
ΥΓ 2: Δεν υπάρχει Σαραντίτης για την ΑΕΚ...
ΥΓ 3: Δεν τρελάθηκε ξαφνικά ο πρόεδρος του Ηρακλή Ισπανίας να δηλώνει πως είχε συμφωνήσει με τον Χιμένεθ. Λίγο μετά την εξευτελιστική παράσταση της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Συνεπώς, ο ατζέντης του Ανδαλουσιανού, όσο κι αν διαψεύδει, δεν πείθει. Έτσι κι αλλιώς, ο Χιμένεθ δείχνει να είναι τελειωμένη ιστορία. Και καμιά κατάκτηση Κυπέλλου, δεν θα ξεπλύνει την ντροπή του 6-0. Το ζήτημα είναι να μην φορτωθεί κι άλλη αποζημίωση η ΑΕΚ...
ΥΓ 4: Καλό θα είναι να διευκρινίσει ο Χατζηχρήστος, αν προσυπογράφει την ανακοίνωση του Σαββάτου. Από τη στιγμή που έχει (και) θεσμικό ρόλο στην ΑΕΚ, είναι τουλάχιστον άκομψο να αποκαλεί, έτσι όπως αποκαλεί, ο ένας πρόεδρος τον άλλον... ΠΗΓΗ: contra.gr Link:[]