Το βασικό συμπέρασμα από την συζήτηση στην Βουλή ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς είναι πως πρέπει να ξεχάσουμε την συναίνεση στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Κυβέρνηση κι αντιπολίτευση έχουν χαράξει τη δική τους διαδρομή και αποκλείεται να συναντηθούν, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές, όποτε αν γίνουν αυτές. Οι εκατέρωθεν αναφορές στην ανάγκη διαλόγου και οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης που προηγήθηκαν δεν προσέφεραν κανένα αποτέλεσμα και ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκαν ως επικοινωνιακό τέχνασμα Το πολιτικό μας σύστημα διαπιστώνει συνολικά ότι βυθίζεται στην απαξίωση και από εκεί και πέρα ισχύει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ο Γιώργος Παπανδρέου αναζητά συνενόχους στην αδιέξοδη οικονομική πολιτική που ακολουθεί για να επιμερίσει το κόστος, όσο κι αν φωνάζει πώς δεν το ενδιαφέρει. Ο Αντώνης Σαμαράς δυσκολεύεται να απορροφήσει τις απώλειες του ΠΑΣΟΚ και εκτιμά πώς με τους υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες επιτυχίας. Η Αλέκα Παπαρήγα και ο Αλέξης Τσίπρας ανεβάζουν την αντιπολιτευτική τους ρητορική και ο Γιώργος Καρατζαφέρης εφαρμόζει την τακτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» επιχειρώντας να ενισχύσει τις δυνάμεις του σε βάρος της ΝΔ.
Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να συνεννοηθεί σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα είναι ένα πρόβλημα. Δεν είναι όμως το χειρότερο πρόβλημα. Το χειρότερο θα ήταν να συμφωνούσαν σε νέα μέτρα σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων. Να είχαμε π.χ. διακομματικό «ναι» στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, στην υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, της παιδείας και του συστήματος υγείας ή της αύξησης των φόρων; Αυτό είναι το ζητούμενο της συναίνεσης του πολιτικού συστήματος; Πώς θα αναγκάσει τους πολίτες να δεχθούν την πλήρη εξαθλίωση; Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνοι που υποστηρίζουν με πάθος την συναίνεση είναι ο ΣΕΒ, τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και ορισμένα πολιτικά ρετάλια που αναζητούν εναγωνίως ρόλο.
Η πιο σημαντική διαπίστωση της έκθεσης του ΔΝΤ που δόθηκε χθες στην δημοσιότητα είναι πώς η ελληνική οικονομία θα διέλθει από το χειρότερο σημείο στη διάρκεια του δεύτερου εξάμηνου του 2011, ενώ στην προηγούμενη έκθεση, που δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 2010, το Ταμείο εκτιμούσε ότι ελληνική οικονομία θα διέλθει από το χειρότερο σημείο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011. Άρα τα χειρότερα έρχονται, όπως είχε «προβλέψει» και ο Ντομινίκ Στρος Κάν, κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβριο και σ΄ αυτή την πορεία στην άβυσσο το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι η διακομματική συναίνεση. Χρειαζόμαστε διαρθρωτικές αλλαγές και προτάσεις για να βγούμε το ταχύτερο από αυτό το αδιέξοδο και με το μικρότερο δυνατό κόστος. Αν υπάρχουν τέτοιες ιδέες, η συναίνεση είναι αναγκαία αν όχι το καθένα από τα πολιτικά κόμματα ας αναλάβει και τις ευθύνες του. ΠΗΓΗ: protothema.gr Link:[http://www.protothema.gr/gnomes-article/?aid=111736]
Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να συνεννοηθεί σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα είναι ένα πρόβλημα. Δεν είναι όμως το χειρότερο πρόβλημα. Το χειρότερο θα ήταν να συμφωνούσαν σε νέα μέτρα σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων. Να είχαμε π.χ. διακομματικό «ναι» στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, στην υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, της παιδείας και του συστήματος υγείας ή της αύξησης των φόρων; Αυτό είναι το ζητούμενο της συναίνεσης του πολιτικού συστήματος; Πώς θα αναγκάσει τους πολίτες να δεχθούν την πλήρη εξαθλίωση; Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνοι που υποστηρίζουν με πάθος την συναίνεση είναι ο ΣΕΒ, τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και ορισμένα πολιτικά ρετάλια που αναζητούν εναγωνίως ρόλο.
Η πιο σημαντική διαπίστωση της έκθεσης του ΔΝΤ που δόθηκε χθες στην δημοσιότητα είναι πώς η ελληνική οικονομία θα διέλθει από το χειρότερο σημείο στη διάρκεια του δεύτερου εξάμηνου του 2011, ενώ στην προηγούμενη έκθεση, που δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 2010, το Ταμείο εκτιμούσε ότι ελληνική οικονομία θα διέλθει από το χειρότερο σημείο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011. Άρα τα χειρότερα έρχονται, όπως είχε «προβλέψει» και ο Ντομινίκ Στρος Κάν, κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβριο και σ΄ αυτή την πορεία στην άβυσσο το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι η διακομματική συναίνεση. Χρειαζόμαστε διαρθρωτικές αλλαγές και προτάσεις για να βγούμε το ταχύτερο από αυτό το αδιέξοδο και με το μικρότερο δυνατό κόστος. Αν υπάρχουν τέτοιες ιδέες, η συναίνεση είναι αναγκαία αν όχι το καθένα από τα πολιτικά κόμματα ας αναλάβει και τις ευθύνες του. ΠΗΓΗ: protothema.gr Link:[http://www.protothema.gr/gnomes-article/?aid=111736]